Book,Page,LineNumber,Text
42,0018,001,ต.  อาบัติเกิดแต่จิตอย่างเดียวไม่มีจริง  ตามนัยสมุฏฐานแห่ง
42,0018,002,อาบัติ ๖ นั้น.  ส่วนสิกขาบทที่ ๘ แห่งโกสิยวรรคว่า  ยินดีทองและเงิน
42,0018,003,ที่เขาเก็บเพื่อตน  เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์นั้น  เพราะเมื่อเขาบอกว่า
42,0018,004,ทองและเงินที่เขาเก็บนั้น  เพื่อท่านหรือเป็นของท่าน  แล้วไม่ทำการ   
42,0018,005,ห้ามด้วยกายหรือวาจา  จิตยินดีทองและเงินที่เก็บไว้นั้น  จึงเป็น
42,0018,006,นิสสัคคิยปาจิตตีย์  ถ้าทำการห้ามเสียด้วยกายและวาจาแล้ว  แม้จิต
42,0018,007,จะยินดีภายหลัง  ก็ไม่เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์  ถ้าเขามิได้บอกเล่า
42,0018,008,เช่นนั้น  แม้จะยินดีก็ไม่เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
42,0018,009,๒๔๗๘
42,0018,010,ถ.  อาบัติที่ต้องโดยไม่รู้  โทษอย่างสูงเพียงชั้นไหน ?  จะพ้น
42,0018,011,โทษชั้นนั้นได้ด้วยทำอย่างไร ?
42,0018,012,ต.  อย่างสูงเพียงสังฆาทิเสส  เช่นในสิกขาบทที่ ๕  ว่าด้วยการ
42,0018,013,ชักสื่อ  จะพ้นโทษนั้นได้  ด้วยทำดังนี้ :-
42,0018,014,ก.  ต้องรีบบอกภิกษุอื่นไม่ให้ล่วงวันไป.
42,0018,015,ข.  ต้องขอให้สงฆ์สวดกรรมลงโทษ  ให้ไปอยู่มานัต.
42,0018,016,ค.  ต้องประพฤติมานัต ๖ วัน ๖ คืน ในระหว่างนี้ต้องประพฤติวัตร
42,0018,017,เพิ่มขึ้นอีกแผนกหนึ่ง  เช่นร่วมกินร่วมนอนกับเพื่อนภิกษุด้วยกันไม่ได้.
42,0018,018,ฆ.  เมื่ออยู่ครบกำหนดแล้ว  ต้องขอให้สงฆ์ตั้งแต่  ๒๐ รูป
42,0018,019,ขึ้นไปสวดอัพภานให้พ้นโทษ  นี้เป็นวิธีปกติ  ถ้าปกปิดไว้ไม่บอกแก่
42,0018,020,ภิกษุอื่น  ปล่อยให้วันคืนล่วงไปเท่าไร  ก็ต้องอยู่ปริวาสสิ้นวันเท่านั้น.
42,0018,021,๒๔๗๙