Book,Page,LineNumber,Text
42,0035,001,ถ.  สิกขาบทที่ ๑  แห่งมุสาวาทวรรค  ท่านว่าเป็นอนาณัตติกะ
42,0035,002,ใช้ผู้อื่นทำไม่เป็นอาบัติ  ต่างว่าเด็ก ข. ไปโรงเรียนสาย  จักต้องโทษ
42,0035,003,พระ ก. จึงสอนให้ปดครูว่า  ติดธุระการงานของเธออยู่  ครูจึงงดโทษ
42,0035,004,ให้  ดังนี้  กิริยาอย่างนี้ประจักษ์ว่า  พระ ก.  ไม่ต้องอาบัติในเพราะสิกขาบทนี้น่ะซิ
42,0035,005,ถูกหรือไม่เห็นว่าอย่างไร ?  
42,0035,006,ต.  กิริยาของพระ ก. อย่างนั้น  ให้สำเร็จประโยชน์แก่เด็ก ข.
42,0035,007,แต่ปรากฏว่า  พระ ก. ไม่ได้กระทำด้วยตนเอง  ใช้ให้ผู้อื่นกระทำอีก
42,0035,008,ต่อหนึ่ง  ถ้าสิกขาบทนี้เพ่งเพียงกิริยาที่กระทำเท่านั้น  พระ ก.  ก็ไม่
42,0035,009,ต้องอาบัติปาจิตตีย์  แต่ก็ต้องอาบัติทุกกฏ  เพราะอกัปปิยสมาทาน.
42,0035,010,๙/๙/๒๔๖๗
42,0035,011,ถ.  ข้อที่ทรงบัญญัติเพื่อป้องกันความเป็นคนเลวนั้น  เช่นไร ?
42,0035,012,ต.  เช่นปรับอาบัติปาจิตตีย์แก่ผู้กล่าวมุสา  กล่าวส่อเสียด  ดื่ม
42,0035,013,สุราเมรัย  โจทอาบัติสังฆาทิเสสไม่มีมูลเป็นต้น.
42,0035,014,๓/๙/๒๔๖๙
42,0035,015,ถ.  พูดเสียดแทงอุปสัมบันและอนุปสัมบัน  ด้วยเรื่องสำหรับ
42,0035,016,ด่า  คืออะไรบ้าง  และกิริยาที่พูดเสียดแทงนั้น  ว่าโดยอาการเท่าไร ?
42,0035,017,อย่างไหนเป็นอาบัติ  และไม่เป็นอาบัติ.
42,0035,018,ต.  เรื่องสำหรับด่านั้นมี ๑๐  คือ  ชาติ ได้แก่ชั้นหรือกำเนิด
42,0035,019,ของคน ๑  ชื่อ ๑  โคตร คือแซ่ ๑  การงาน ๑  ศิลปะ ๑  โรค ๑