Book,Page,LineNumber,Text
47,0040,001,วิธีเจริญ   
47,0040,002,๑.  อากาสานัญจายตนะ  
47,0040,003,เมื่อเพ่งกสิณนิมิตอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นอารมณ์  จนสำเร็จเป็น
47,0040,004,รูปาพจรฌานแล้ว  เพิกกสิณนั้นเสีย  คืออย่านึกหมายเอากสิณนิมิต
47,0040,005,ตั้งจิตเพ่งเอาอากาศที่มีดวงกสิณเพิกขึ้นแล้ว  เหลือแต่อากาศเปล่าเป็น
47,0040,006,อารมณ์  พิจารณาไปจนอากาศเปล่าเท่าวงกสิณนั้นปรากฏในมโนทวาร
47,0040,007,พิจารณาอากาศนั้นเป็นอารมณ์แล้ว  บริกรรมว่า  <B>อนนฺโต  อากาโส</B>
47,0040,008,อากาศไม่มีที่สุด ๆ  จนจิตทั้งมั่นถึงอัปปนาสมาธิ  สำเร็จเป็นฌานที่ ๑
47,0040,009,ชื่ออกาสานัญจายตนฌาน.
47,0040,010,๒.  วิญญาณัญจายตนะ
47,0040,011,พึงละอากาสนิมิต  อันเป็นอารมณ์ของอรูปฌานที่ ๑  เสีย   กำหนด
47,0040,012,จิตที่นึก  อากาศอาศัยตั้งอยู่ในอากาศนิมิตเป็นอารมณ์แล้ว บริกรรมว่า
47,0040,013,<B>อนฺตํ  วิญฺาณํ</B>  วิญญาณไม่มีที่สุด  ดังนี้  จนได้สำเร็จเป็นอรูปฌาน
47,0040,014,ที่  ๒  ชื่อวิญญาณัญจายตนฌาน.
47,0040,015,๓.  อากิญจัญญายตนะ
47,0040,016,พึงละอรูปวิญญาณทีแรกซึ่งเป็นอารมณ์ของอรูปฌานที ภ  ยึดเอา
47,0040,017,ความไม่มีของอรูปฌานทีแรก   คือให้กำหนดว่า  อรูปวิญญาณทีแรก
47,0040,018,ไม่มีในที่นี้เป็นอารมณ์แล้ว   ทำบริกรรมว่า  <B>นตฺถิ  กิญฺจิ</B>  อรูป-
47,0040,019,วิญญาณทีแรกนี้นิดหนึ่งไม่มี  จนสำเร็จเป็นอรูปฌานที่ ๓  ชื่ออากิญ-
47,0040,020,จัญญายตนฌาน.