Book,Page,LineNumber,Text
49,0017,001,ฉันไม่ใช่ตัวตนของเรา ดังนี้ ผู้มีความเห็นเช่นนี้ ชื่อว่าดับสังขาร
49,0017,002,ทั้งหลายเสียได้ ไม่มีความยึดมั่นถือมั่นด้วยอุปาทาน เป็นผู้ถือที่สุดแห่ง
49,0017,003,ทุกข์ กล่าวคือเป็นผู้ไม่มีทุกข์ แม้สังขารเหล่านั้นจะวิบัติแปรผันไป
49,0017,004,จิตของท่านผู้นั้น ย่อมไม่หวั่นไหว ไม่เป็นทุกข์เดือดร้อนไปตาม
49,0017,005,เพราะท่านเป็นผู้มีจิตบริสุทธิ์ ถึงซึ่งความสุขอย่างยอดยิ่ง ด้วยความ
49,0017,006,สงบจากกิเลสทั้งปวง แล้วประสบสุขที่ไม่มีสุขอื่นจะเปรียบได้ ข้อนี้
49,0017,007,สมด้วยพุทธภาษิตตรัสสรรเสริญไว้ว่า
49,0017,008,นตฺถิ สนฺติปรํ สุขํ
49,0017,009,สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบ ย่อมไม่มี ดังนี้ ฯ แม้สังขารของ
49,0017,010,ท่านผู้นั้นจะต้องแตกดับไป ท่านก็หาอาลัยเป็นทุกข์ไม่ ทั้งไม่ต้อง
49,0017,011,กลับมาเกิดประสบทุกข์ต่อไป จึงชื่อว่าดับเป็นสุขได้อีกประการหนึ่ง
49,0017,012,ดังบาลีว่า
49,0017,013,เตสํ วูปสโม สุโข
49,0017,014,ความเข้าไปดับแห่งสังขารเหล่านั้น เป็นสุข ดังนี้ ฯ เรียกโดย
49,0017,015,ศาสนโวหารว่านิพพาน นับเป็นสุขอย่างยอดยิ่ง สมจริงดังบาทพระ
49,0017,016,คาถาว่า
49,0017,017,นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ
49,0017,018,พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง ดังนี้ ฯ
49,0017,019,รวมความแห่งกระทู้ธรรมภาษิตทั้ง ๓ นี้ ได้ความว่า ธรรม
49,0017,020,อย่างยิ่ง ๓ ประการ คือ ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง เป็นโรคประจำ
49,0017,021,สังขารของบุคคล เมื่อสังขารยังมีตราบใด โรคนี้ก็คงมีอยู่ตราบนั้น