Book,Page,LineNumber,Text
49,0018,001,ไม่มีใครสามารถจะบำบัดให้หายได้เด็ดขาดเหมือนโรคคือพยาธิอย่างอื่น
49,0018,002,ได้   ต่อเมื่อสังขารดับแล้วก็หมดกันไปตอนหนึ่ง  อนึ่ง  สังขารซึ่งมีโรค
49,0018,003,ต่าง ๆ ประจำ    กับทั้งมีโรคอย่างยิ่งคือความหิวประกอบอยู่ด้วย  จึง
49,0018,004,ชื่อว่าเป็นทุกข์อย่างยอด   ซ้ำผู้มีปัญญาทรามมามีความยึดมั่นถือมั่นเข้า
49,0018,005,จับกำกับอยู่ด้วย   จึงเป็นทุกข์ใหญ่หลวงทีเดียว   ส่วนผู้รู้มีปัญญาใช้ญาณ
49,0018,006,ปรีชาพิจารณาเห็นตามเป็นจริงแล้ว   บำเพ็ญไตรสิกขาให้ไพบูลในตน
49,0018,007,ละความยึดมั่นถือมั่นเสียได้   จึงได้ประสบสุขอย่างเอก   ไม่มีความสุข
49,0018,008,อย่างอื่นจะเปรียบปาน  ดังบรรยายมาด้วยประการฉะนี้ ฯ