Book,Page,LineNumber,Text
01,0002,001,ปาราชิกนั้น  ภิกษุต้องเข้าแล้วขาดจากภิกษุ.  สังฆาทิเสสนั้น 
01,0002,002,ต้องเข้าแล้ว  ต้องอยู่กรรมจึงพ้นได้.  อาบัติอีก ๕ อย่างนั้น  ภิกษุ
01,0002,003,ต้องเข้าแล้ว ต้องแสดงต่อหน้าสงฆ์หรือคณะหรือภิกษุรูปใดรูปหนึ่งจึง
01,0002,004,พ้นได้. 
01,0002,005,อาการที่ภิกษุจะต้องอาบัติเหล่านี้ ๖ อย่าง  คือ  ต้องด้วยไม่ละอาย ๑
01,0002,006,ต้องด้วยไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเป็นอาบัติ ๑  ต้องด้วยสงสัยแล้วขืนทำลง ๑  ต้อง
01,0002,007,ด้วยสำคัญว่าควรในของที่ไม่ควร ๑ ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควรในของที่
01,0002,008,ควร ๑  ต้องด้วยลืมสติ ๑.
01,0002,009,ข้อที่พระพุทธเจ้าห้าม  ซึ่งยกขึ้นเป็นสิกขาบท  ที่มาในพระ-
01,0002,010,ปาติโมกข์ ๑  ไม่ได้มาในพระปาติโมกข์ ๑.
01,0002,011,สิกขาบทที่มาในพระปาติโมกข์นั้น  คือ  ปาราชิก ๔  สังฆาทิเสส ๑๓
01,0002,012,อนิยต ๒  นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐  ปาจิตตีย์ ๙๒  ปาฏิเทสนียะ ๔
01,0002,013,เสขิยะ ๗๕  รวมเป็น ๒๒๐  นับทั้งอธิกรณสมถะด้วยเป็น ๒๒๗.
01,0002,014,ปาราชิก ๔        
01,0002,015,๑.  เสพเมถุน ต้องปาราชิก.
01,0002,016,๒.  ภิกษุถือเอาของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้  ได้ราคา ๕ มาสก
01,0002,017,ต้องปาราชิก.
01,0002,018,๓.  ภิกษุแกล้งฆ่ามนุษย์ให้ตาย  ต้องปาราชิก.
01,0002,019,๔.  ภิกษุอวดอุตตริมนุสสธรรม  ( คือธรรมอันยิ่งของมนุษย์ )  ที่
01,0002,020,ไม่มีในตน  ต้องปาราชิก.