Book,Page,LineNumber,Text
01,0013,001,๑๐.  ภิกษุนั่งก็ดี  นอนก็ดี  ในที่ลับสองต่อสอง  กับนางภิกษุณี
01,0013,002,ต้องปาจิตตีย์. 
01,0013,003,โภชนวรรคที่ ๔  มี ๑๐ สิกขาบท 
01,0013,004,๑.  อาหารในโรงทานที่ทั่วไปไม่นิยมบุคคล  ภิกษุไม่เจ็บไข้  ฉันได้
01,0013,005,แต่เฉพาะวันเดียวแล้ว  ต้องหยุดเสียในระหว่าง  ต่อไปจึงฉันได้อีก  ถ้า
01,0013,006,ฉันติด ๆ  กันตั้งแต่สองวันขึ้นไป  ต้องปาจิตตีย์.
01,0013,007,๒.  ถ้าทายกเขามานิมนต์  ออกชื่อโภชนะทั้ง ๕  อย่าง  คือข้าวสุก
01,0013,008,ขนมสด  ขนมแห้ง  ปลา  เนื้อ  อย่างใดอย่างหนึ่ง  ถ้าไปรับของนั้นมา
01,0013,009,หรือฉันของนั้นพร้อมกันตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป  ต้องปาจิตตีย์  เว้นไว้แต่
01,0013,010,สมัย  คือ  เป็นไข้อย่าง ๑  หน้าจีวรกาลอย่าง ๑  เวลาทำจีวรอย่าง ๑
01,0013,011,เดินทางไกลอย่าง ๑  ไปทางเรืออย่าง ๑  อยู่มากด้วยกันบิณฑบาตไม่พอ
01,0013,012,ฉันอย่าง ๑  โภชนะเป็นของสมณะอย่าง ๑.
01,0013,013,๓.  ภิกษุรับนิมนต์แห่งหนึ่ง  ด้วยโภชนะทั้ง ๕ อย่างใดอย่างหนึ่ง
01,0013,014,แล้ว  ไม่ไปฉันในที่นิมนต์นั้น  ไปฉันเสียที่อื่น  ต้องปาจิตตีย์  เว้น
01,0013,015,ไว้แต่ยกส่วนที่รับนิมนต์ไว้ก่อนนั้นให้แก่ภิกษุอื่นเสีย  หรือหน้าจีวรกาล
01,0013,016,และเวลาทำจีวร.
01,0013,017,๔.  ภิกษุเข้าไปบิณฑบาตในบ้าน ทายกเขาเอาขนมมาถวายเป็น
01,0013,018,อันมาก  จะรับได้เป็นอย่างมากเพียง ๓  บาตรเท่านั้น  ถ้ารับให้เกินกว่า
01,0013,019,นั้น  ต้องปาจิตตีย์.  ของที่รับมามากเช่นนั้น  ต้องแบ่งให้ภิกษุอื่น.
01,0013,020,๕.  ภิกษุฉันค้างอยู่  มีผู้เอาโภชนะทั้ง ๕ อย่างใดอย่างหนึ่งเข้า