Book,Page,LineNumber,Text
01,0019,001,๑๐.  เมื่อสงฆ์กำลังประชุมกันตัดสินข้อความข้อหนึ่ง  ภิกษุใดอยู่
01,0019,002,ในที่ประชุมนั้น  จะหลีกไปในขณะที่ตัดสินข้อนั้นยังไม่เสร็จ  ไม่ให้
01,0019,003,ฉันทะก่อนลุกไปเสีย  ต้องปาจิตตีย์.   
01,0019,004,๑๑.  ภิกษุพร้อมกับสงฆ์ให้จีวรเป็นบำเหน็จ  แก่ภิกษุรูปใดรูป
01,0019,005,หนึ่งแล้ว  ภายหลังกลับติเตียนภิกษุอื่นว่า  ให้เพราะเห็นแก่หน้ากัน
01,0019,006,ต้องปาจิตตีย์.
01,0019,007,๑๒.  ภิกษุรู้อยู่  น้อมลาภที่ทายกเขาตั้งใจจะถวายสงฆ์มาเพื่อบุคคล
01,0019,008,ต้องปาจิตตีย์.
01,0019,009,รตนวรรคที่ ๙  มี ๑๐ สิกขาบท
01,0019,010,๑.  ภิกษุไม่ได้รับอนุญาตก่อน  เข้าไปในห้องที่พระเจ้าแผ่นดิน
01,0019,011,เสด็จอยู่กับพระมเหสี  ต้องปาจิตตีย์.
01,0019,012,๒.  ภิกษุเห็นเครื่องบริโภคของคฤหัสถ์ตกอยู่  ถือเอาเป็นของ
01,0019,013,เก็บได้เองก็ดี  ให้ผู้อื่นถือเอาก็ดี  ต้องปาจิตตีย์.  เว้นไว้แต่ของนั้นตกอยู่
01,0019,014,ในวัด  หรือในที่อาศัย  ต้องเก็บไว้ให้แก่เจ้าของ  ถ้าไม่เก็บ  ต้องทุกกฏ.
01,0019,015,๓.  ภิกษุไม่บอกลาภิกษุอื่นที่มีอยู่ในวันก่อน  เข้าไปบ้านในเวลา
01,0019,016,วิกาล  ต้องปาจิตตีย์  เว้นไว้แต่การด่วน.
01,0019,017,๔.  ภิกษุทำกล่องเข็ม  ด้วยกระดูกก็ดี  ด้วยงาก็ดี  ด้วยเขาก็ดี
01,0019,018,ต้องปาจิตตีย์.  ต้องต่อยกล่องนั้นเสียก่อน  จึงแสดงอาบัติตก.
01,0019,019,๕.  ภิกษุทำเตียงหรือตั่ง  พึงทำให้มีเท้าเพียง ๘ นิ้วพระสุคต
01,0019,020,เว้นไว้แต่แม่แคร่  ถ้าทำให้เกินกำหนดนี้  ต้องปาจิตตีย์.  ต้องตัดให้ได้