Book,Page,LineNumber,Text
02,0003,001,๑๓. อตฺตนา  หิ  สุทนฺเตน    นาถํ  ลภติ  ทุลฺลภํ. 
02,0003,002,ผู้มีตนฝึกดีแล้ว  ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก.
02,0003,003,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๖.  
02,0003,004,๑๔. โย  รกฺขติ  อตฺตานํ    รกฺขิโต  ตสฺส  พาหิโร.
02,0003,005,ผู้ใดรักษาตนได้  ภายนอกของผู้นั้นก็เป็นอันรักษาด้วย.
02,0003,006,องฺ.  ฉกฺก.  ๒๒/๔๑๗.
02,0003,007,๑๕. อตฺตานญฺเจ  ปิยํ  ชญฺา    รกฺเขยฺย  นํ  สุรกฺขิตํ.
02,0003,008,ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก  ก็ควรรักษาตนนั้นให้ดี.
02,0003,009,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๖.
02,0003,010,๑๖. ปริโยทเปยฺย  อตฺตานํ    จิตฺตเกฺลเสหิ  ปณฺฑิโต.
02,0003,011,บัณฑิตพึงทำตนให้ผ่องแผ้วจากเครื่องเศร้าหมองจิต.
02,0003,012,สํ.  มหา.  ๑๙/๒๙.  ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๖.
02,0003,013,๑๗. อตฺตานญฺเจ  ตถา  กยิรา    ยถญฺมนุสาสติ.
02,0003,014,ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด  ก็ควรทำตนฉันนั้น.
02,0003,015,ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๖.
02,0003,016,๑๘. อตฺตนา  โจทยตฺตานํ.
02,0003,017,จงเตือนตนด้วยตนเอง.
02,0003,018,ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๖.
02,0003,019,๑๙. ปฏิมํเสตมตฺตนา.
02,0003,020,จงพิจารณาตนด้วยตนเอง.
02,0003,021,ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๖.