Book,Page,LineNumber,Text
04,0009,001,เบียดเบียนกันแล้วเป็นได้บุญ  ยังการช่วยอุปถัมภ์บำรุงชีวิตและความสุข  
04,0009,002,"ของกันและกันด้วย, ข้อที่ทรงยกการทำจิตให้ผ่องใสขึ้นตรัสนั้น"
04,0009,003,แสดงว่าความบริสุทธิ์เป็นคุณที่นิยมในพระพุทธศาสนา.  คาถาที่ ๓
04,0009,004,กับอีกกึ่งว่า  ความไม่พูดข้อนขอดกัน ความไม่ประหัตประหารกัน
04,0009,005,ความสำรวมในปาฏิโมกข์  ความรู้จักประมาณในอาหาร  ความเสพ
04,0009,006,ที่นอนที่นั่งอันสงัด  ความประกอบในทางจิตอย่างสูง  เป็นคำสอนของ
04,0009,007,ท่านผู้รู้. ข้อที่ทรงยกหกข้อนี้ขึ้นตรัสนั้น  แสดงว่าการพูดข้อนขอด
04,0009,008,กันก็ดี  พูดเสียดแทงกันก็ดี  ทะเลาะกันก็ดี  การชกกันตีกันก็ดี  ไม่เป็น
04,0009,009,"การดีสำหรับหมู่สมณะ,  อันสมณมณฑล  สมควรมีขนบธรรมเนียม"
04,0009,010,เป็นเครื่องนำความประพฤติอันดีสงบเรียบร้อย  ไม่เป็นผู้เห็นแก่กิน
04,0009,011,ยินดีในที่เงียบ  บำเพ็ญภาวนารักษาจิตให้เป็นสมาธิ  โอวาทปาฏิโมกข์
04,0009,012,มีความสังเขปดังกล่าวมาฉะนี้.
04,0009,013,สาวกผู้เที่ยวสอนพระพุทธศาสนา  คงจะยกเอาธรรมในโอวาท-
04,0009,014,ปาฏิโมกข์นี้  บทหนึ่งหรือหลายบทขึ้นแสดงโดยอนุรูปแก่บริษัท. ได้ยิน
04,0009,015,ว่า พระศาสนาเองก็ทรงยกขึ้นตรัสประทานโอวาทแก่ภิกษุสงฆ์  ใน
04,0009,016,วันอุโบสถทุกกึ่งเดือน  มางดเสียเมื่อได้ทรงอนุญาตให้ภิกษุสงฆ์เอา
04,0009,017,สิกขาบทที่ทรงบัญญัติไว้  มาสวดในที่ประชุมแทน  เรียกว่าสวด
04,0009,018,ปาฏิโมกข์แล้ว.