Book,Page,LineNumber,Text
04,0035,001,ประสงค์จะทรงได้เห็น  ตรัสเห็นกาฬุทายิอมาตย์ให้ไปเชิญเสด็จ.  กาฬุ-  
04,0035,002,ทายิผู้นี้  ท่านว่าเป็นสหชาตเกิดในวันเดียวกันกับพระศาสดา  เป็นผู้
04,0035,003,คุ้นเคยกันมาแต่ยังเยาว์. กาฬุทายิกราบถวายบังคมลาบวชด้วย  ทรง
04,0035,004,อนุญาตตามใจ  แต่อย่างไรก็จงเชิญเสด็จพระศาสดามาให้ได้. มีเรื่อง
04,0035,005,เสริมว่า ก่อนแต่ทรงใช้กาฬุทายิ ได้ทรงใช้อมาตย์อื่นไปเชิญเสด็จ
04,0035,006,ถึง ๙ นาย  โดยลำดับกัน  ทุกนายไปถึง  ยังไม่ทันได้กราบทูลอาราธนา
04,0035,007,ได้ฟังพระธรรมเทศนาแล้วสำเร็จพระอรหัตเป็นเอหิภิกษุแล้ว    เลย
04,0035,008,"เพิกเฉยเสีย,  พระราชาเห็นหายไป  ในวาระที่สิบได้ทรงใช้กาฬุทายิ."
04,0035,009,เรื่องเช่นนี้เป็นตามเคยของพระอรรถกถาจารย์  ท่านมุ่งจะยกย่อง
04,0035,010,ข้างหนึ่ง  กดอีกข้างหนึ่งลงไป  เช่นในเรื่องนี้   มุ่งจะยกย่องกาฬุทายิ
04,0035,011,ว่าเป็นผู้กตัญญูกตเวที สำเร็จพระอรหันต์แล้วยังไม่เฉยเสีย  ได้กราบ
04,0035,012,ทูลเชิญเสด็จพระศาสดาไปกรุงกบิลพัสดุ์  ให้สมพระราชประสงค์ของ
04,0035,013,พระเจ้าสุทโธทนะเจ้าของตน  ยังกิจแห่งทูตให้เสด็จ  กล่าวเท่าท้อง
04,0035,014,เรื่อง  เกรงผู้อ่านผู้ฟังจะรู้ไม่ถึง  จึงเสริมเรื่องเข้า  กลายเป็นให้ร้าย
04,0035,015,มากกว่าหมายให้เป็นดี.  ข้าราชาการในกรุงกบิลพัสดุ์  เป็นผู้ไม่จงรัก
04,0035,016,ภักดีในเจ้าของตน  เห็นแต่ประโยชน์ตนถึง ๙ ใน ๑๐ นครจักตั้งอยู่
04,0035,017,ได้อย่างไร. พระอรหันต์มีใจเฉยเรื่อยไม่นำพาถึงใคร ๆ แม้เคยทำ
04,0035,018,อุปการะด้วยเมตตากรุณา  มีจำนวนถึงเท่านั้น พระศาสดาจักทรง
04,0035,019,ประดิษฐานพระพุทธศาสนาขึ้นได้อย่างไร. กลับเข้าหาท้องเรื่องต่อไป
04,0035,020,"อีก  กาฬุทายิไปถึงกรุงราชคฤห์แล้ว  ไปสู่เวฬุวนาราม, เวลานั้น"