Book,Page,LineNumber,Text
05,0011,001,แสดงด้วยปัญญายิ่งนั้นเหล่าใดเล่า  คือ  สติปัฏฐาน  ๔  สัมมัปปธาน ๔ 
05,0011,002,อิทธิบาท  ๔  อินทรีย์  ๕  พละ  ๕  โพชฌงค์  ๗  มรรคมีองค์อวัยวะ  ๘  
05,0011,003,ประการเหล่านี้  ชื่ออภิญญาเทสิตธรรม  ท่านทั้งหลายพึงเรียนให้ดี
05,0011,004,และส้องเสพเจริญทำให้มากในสันดานเถิด.  พระตถาคตพุทธเจ้าจะพึง
05,0011,005,ทรงอยู่เพื่อประโยชน์ใด  ประโยชน์นั้น  จักสำเร็จได้แก่ประชุมชน
05,0011,006,"เป็นอันมาก  ทั้งเทพดามนุษย์ทั้งหลาย."""
05,0011,007,ลำดับนั้น  สมเด็จพระผู้มีพระภาค  ทรงสั่งสอนในสังเวคกถา
05,0011,008,"และอัปปมาทธรรม  ตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า  ""ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย"
05,0011,009,บัดนี้  เราเตือนท่านทั้งหลายให้รู้  สังขารคือธรรมที่ปัจจัยแต่งขึ้น
05,0011,010,ทั้งหลาย  มีความเสื่อมเป็นธรรมดา   ท่านทั้งหลายจงยังประโยชน์ตน
05,0011,011,ประโยชน์ผู้อื่นให้ถึงพร้อมบริบูรณ์ด้วยไม่ประมาทเถิด.   ความที่แห่ง
05,0011,012,พระตถาคตจะปรินิพพานจักมีไม่ช้า  โดยกาลที่ล่วง  ๓  เดือนแต่นี้ไป
05,0011,013,พระตถาคตจักปรินิพพาน  ชนทั้งหลายเหล่าใด  ทั้งที่เป็นคนหนุ่ม  ทั้ง
05,0011,014,ที่เป็นคนแก่  ทั้งที่เป็นพาล   ทั้งที่เป็นบัณฑิต  ทั้งคนมั่งคั่งและคนจน
05,0011,015,ยากไร้  ชนทั้งปวงนั้น  ล้วนมีความตายเป็นที่ไปในเบื้องหน้า  ภาชนะ
05,0011,016,ดินที่นายช่างหม้อกระทำแล้ว  ทั้งเล็กทั้งใหญ่ทั้งสุกและดิบก็ดี  บรรดา
05,0011,017,ภาชนะกินทั้งปวงไม่ว่าขนาดไหน  ล้วนมีความแตกทำลายเป็นที่สุด
05,0011,018,ฉันใด  ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายก็มีความแตกทำลายประลัยพินาศเป็น
05,0011,019,ที่สุดฉันนั้น.  วัยแห่งเราแก่รอบแล้ว  ชีวิตแห่งเราน้อยแล้ว  เราจัก
05,0011,020,ละเสียซึ่งท่านทั้งหลายไป  ที่พึ่งอันเราได้ทำแล้วแก่ตน.