Book,Page,LineNumber,Text
05,0050,001,สังขาร   ร่างกายที่มีเวทนาสัญญาและเจตนาครองนี้   ย่อมตกอยู่ใน   
05,0050,002,วิสัยแห่งชรามรณะถ่ายเดียว  มิได้มีผู้ใดล่วงพ้น  แม้แต่องค์พระ
05,0050,003,ตถาคตทศพลสัมมาสัมพุทธเจ้า  ซึ่งเป็นพระศาสดาผู้ประเสริฐในโลก
05,0050,004,มิได้มีผู้ใดจะเปรียบปาน  ยังมาเสด็จดับขันธปรินิพพาน  มิถาวร
05,0050,005,ดำรงอยู่ได้  ควรแล้วที่สาธุชนจะพึงมีความสังเวชและไม่ประมาท
05,0050,006,แสวงหาอุบายที่พึ่งแก่ตนในทางกุศลสัมมาปฏิบัติ  อันจะสำเร็จเป็น
05,0050,007,มรรคาแห่งสุคติสวรรค์และนิพพาน   ด้วยอำนาจแห่งอัปปมาทธรรม
05,0050,008,โดยกาลเป็นนิรันดร. 
05,0050,009,อปกาล
05,0050,010,[ถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระ]
05,0050,011,ครั้นเมื่อสมเด็จพระผู้มีพระภาค   องค์อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
05,0050,012,เสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว   ส่วนราตรียังเหลืออยู่ยังไม่สว่าง  พระ
05,0050,013,อนุรุทธะกับพระอานนท์ก็แสดงธรรมมีกถาไปพลาง  ให้บริษัทชื่นจิต
05,0050,014,ด้วยสังเวชและเลื่อมใส  ตามควรแก่กาล  ตามควรแก่บริษัท  ครั้น
05,0050,015,สว่างแล้วพระอนุรุทธเถรเจ้าบัญชาพระอานนท์ให้ไปบอกมัลลกษัตริย์
05,0050,016,เมืองกุสินาราให้ทราบข่าวปรินิพพาน.  ครั้งนั้น มัลลกษัตริย์ทั้งหลาย
05,0050,017,มาประชุมพ้อมกันอยู่  ณ  สัณฐาคารสถาน  ด้วยกรณียะเนื่องด้วยเรื่อง
05,0050,018,ปรินิพพานนั้นอย่างเดียว  ทรงรำพึงการคอยปฏิบัติตามพระพุทธ-
05,0050,019,ประสงค์และเถราธิบาย  เกลือกจะมา  ณ  ราตรีสมัย   จึงมาพร้อมอยู่