Book,Page,LineNumber,Text
07,0024,001,แล้ว  ทรงแสดงพระธรรมเทศนา  เพื่อให้มละนิวรณ์มีกามฉันท์เป็นต้น 
07,0024,002,เวไนยสัตว์บางจำพวกจะต่อสู้คัดค้านโต้เถียงต่อธรรมเทศนากามฉันทา-
07,0024,003,ทิปหานไซร้  พระองค์ได้อ้าซึ่งความแห่งกามารมณ์ทั้งหลาย  อัน  
07,0024,004,พระองค์เคยประสบมาแล้ว  ณ  กาลก่อนนั้นว่า  อันกามทั้งหลายที่เป็นของ
07,0024,005,มนุษย์ล้วนอุดมประณีต แม้ถึงเราผู้ตถาคตก็ได้ส้องเสพแล้ว  ก็แต่กามทั้ง-
07,0024,006,หลายนั้นมีโทษอย่างนี้ ๆ เราผู้ตถาคตได้เห็นแล้ว จึงได้มละเสียดังนี้แล้ว
07,0024,007,บริหารนำเสียซึ่งถ้อยคำข้าศึกแห่งผู้อื่น.  อนึ่ง  จะให้โลกิยชนสำเร็จความ
07,0024,008,เชื่อว่าพระองค์นั้นได้ถึงกามสุขสมบัติเห็นปานดังนี้เทียว  ภายหลังอาศัย
07,0024,009,ทรงกระทำในจิต   โดยอุบายอันชอบ  มละเสียงซึ่งกามทั้งหลายนั้น  เข้าไป
07,0024,010,ถึงบรรพชาแล้ว บริสุทธิ์ด้วยพรหมจรรย์ดังนี้.  การที่พระมหาบุรุษ
07,0024,011,บรมโพธิสัตว์เจ้าถึงซึ่งความบริบูรณ์ด้วยกามสุขสมบัติอันอุดมประณีตนั้น
07,0024,012,มีอานิสงสคุณ  เกื้อกูลแก่อุบายทรมานเวไนยสัตว์บางจำพวก  ด้วย
07,0024,013,ประการฉะนี้.  อนึ่ง  ถ้าพระมหาบุรุษบรมโพธิสัตว์  จะไม่มีปชาบดี
07,0024,014,และโอรสก่อนแล้วบรรพชาไซร้  ชนบางจำพวกก็จะสำคัญเสียว่า  เป็น
07,0024,015,ปัณฑกมนุษย์ไม่ควรแก่ฆราวาสสมบัติ  จึงออกบำเพ็ญพรตพรหมจรรย์
07,0024,016,แล้วก็ไม่สำคัญเพื่อคุณพิเศษในอภิสมัย.  ครั้นเมื่อพร้อมด้วยปชาบดีและ
07,0024,017,โอรสเป็นปกติบุรุษ  ควรแก่ฆราวาสสมบัติจริงฉะนั้น  แต่หากเห็น
07,0024,018,อำนาจประโยชน์แล้วสละเสียออกบำเพ็ญบรรพชาไซร้  ความสำคัญผิด
07,0024,019,เห็นปานนั้น  ก็มิได้มีมา  และสามารถจะเป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาของ
07,0024,020,เวไนยสัตว์บางจำพวกได้. เพราะเหตุนั้น  เมื่อดำรงในสุขสมบัติวิสัย
07,0024,021,ภายใน ๒๙ ปี  จึงพร้อมด้วยพระมเหสีราหุลมารดาและโอรสราหุลกุมาร
07,0024,022,เป็นพุทธธรรมดาตามอรรถกถานัยประการหนึ่ง  ด้วยประการฉะนี้.