Book,Page,LineNumber,Text
07,0025,001,อภิสัมโพธิกถา  กัณฑ์ที่ ๒  
07,0025,002,กล่าวความจำเดิมแต่พระมหาบุรุษเสด็จออกบรรพชา  เสด็จอยู่
07,0025,003,ศึกษา ณ สำนักอาฬารดาบสและอุทกดาบส  ทราบลัทธิแล้วไม่พอ
07,0025,004,พระหฤทัย  ทรงเสาะหาสันติวรบทตามลำพังพระองค์  เสด็จไปทรงตั้ง
07,0025,005,ความเพียร ณ อุรุเวลาประเทศเสนานิคม  มีอุปมา  ๓ ข้อมาปฏิภาณแก่
07,0025,006,พระองค์ให้ลงสันนิษฐานว่า ความพอใจในกามเป็นเหตุขัดขวางแก่
07,0025,007,ความตรัสรู้  จึงทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา  เพื่อกันจิตมีให้หมกมุ่มในกาม
07,0025,008,ได้เสวยความลำบากเป็นอย่างยิ่งก็ไม่สามารถจะตรัสรู้  จึงทรงเลิก
07,0025,009,ทุกรกิริยานั้นเสีย  บำเพ็ญเพียรในทางสมาธิและวิปัสสนา  ก็ได้ตรัสรู้
07,0025,010,พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ  เป็นพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรง
07,0025,011,พระคุณสมบัติตามพุทธภูมิ.