Book,Page,LineNumber,Text
10,0012,001,สมควรข้างหนึ่ง.   พระศาสดาตรัสเทศนาอนุปุพพีกถา  คือถ้อยคำที่ 
10,0012,002,กล่าวโดยลำดับ  พรรณนาทานการให้ก่อนแล้ว  พรรณนาศีลความ
10,0012,003,รักษากายวาจาเรียบร้อยเป็นลำดับแห่งทาน  พรรณนาสวรรค์  คือ
10,0012,004,กามคุณที่บุคคลใคร่ซึ่งจะพึงได้พึงถึงด้วยกรรมอันดี   คือทานและศีล
10,0012,005,เป็นลำดับแห่งศีล  พรรณนาโทษ  คือความเป็นของไม่ยั่งยืน  และ
10,0012,006,ประกอบด้วยความคับแค้นแห่งกามอันได้ชื่อว่าสวรรค์นั้น  เป็นลำดับ
10,0012,007,แห่งสวรรค์  พรรณนาอานิสงส์แห่งความออกไปจากกาม  เป็นลำดับ
10,0012,008,แห่งโทษของกาม  ฟอกจิตยสกุลบุตรให้ห่างไกลจากความยินดีในกาม
10,0012,009,ควรรับพระธรรมเทศนาให้เกิดธรรมจักษุ   เหมือนผ้าที่ปราศจาก
10,0012,010,มลทินควรรับน้ำย้อมได้ฉะนั้น  แล้วจึงทรงประกาศพระธรรมเทศนา
10,0012,011,ที่พระองค์ยกขึ้นแสดงเอง  คืออริยสัจ ๔ อย่าง  คือทุกข์  เหตุให้
10,0012,012,ทุกข์เกิด  เหตุให้ทุกข์ดับ  และข้อปฏิบัติเป็นทางให้ถึงความดับทุกข์
10,0012,013,ยสกุลบุตรได้เห็นธรรมพิเศษ ณ ที่นั้นแล้ว  ภายหลังพิจารณาภูมิธรรม
10,0012,014,ที่ตนได้เห็นแล้ว  จิตพ้นจากอาสวะ  ไม่ถือมั่นด้วยอุปาทาน.
10,0012,015,ฝ่ายมารดาของยสกุลบุตร  เวลาเช้าขึ้นไปบนเรือน  ไม่เห็นลูก
10,0012,016,จึงบอกแก่เศรษฐีผู้สามีให้ทราบ   เศรษฐีให้คนไปตามหาใน ๔ ทิศ
10,0012,017,ส่วนตนออกเที่ยวหาด้วย  เผอิญเดินไปในทางที่ไปป่าอิสิปตนมฤคทาย-
10,0012,018,วัน  ได้เห็นรองเท้าของลูกตั้งอยู่ ณ ที่นั้นแล้ว  ตามเข้าไปถึงที่พระ
10,0012,019,ศาสดาประทับอยู่กับยสกุลบุตร.   พระศาสดาตรัสเทศนาอนุปุพพีกถา
10,0012,020,และอริยสัจ ๔ ให้เศรษฐีเห็นธรรมแล้ว   เศรษฐีทูลสรรเสริญพระ
10,0012,021,ธรรมเทศนา  แล้วแสดงตนเป็นอุบาสก  ข้าพเจ้าถึงพระองค์กับพระ