Book,Page,LineNumber,Text
10,0050,001,ราชคฤห์  สกุลที่ไม่ใช่ญาติก็คงเป็นอุปัฏฐากของท่าน   แต่ท่านก็มิได้ 
10,0050,002,พัวพันห่วงใยอยู่ในสกุลเหล่านั้น  ถึงคราวที่พระศาสดาจะเสด็จจาริกไป
10,0050,003,โปรดสัตว์  ท่านก็เตรียมตัวตามเสด็จโดยฐานเป็นสาวก   แต่พระศาสดา
10,0050,004,ตรัสให้อยู่เพื่อเจริญศรัทธาและปสาทะของชาวกรุงราชคฤห์ก็มี.
10,0050,005,พระมหากัสสปะนั้น  ดีในการปฏิบัติ  แต่หาพอใจในการสั่งสอน
10,0050,006,ภิกษุสหธรรมิกไม่  ท่านระอาภิกษุปูนหลังว่าเป็นผู้ว่ายาก  ธรรมเทศนา
10,0050,007,อันเป็นอนุศาสนีของท่านจึงไม่มี  คงมีแต่ธรรมภาษิตเนื่องมาจากสากัจฉา
10,0050,008,กับเพื่อนสาวกบ้าง   กล่าวบริหารพระพุทธดำรัสบ้าง.   อย่างไรก็ดี
10,0050,009,เรื่องที่เกี่ยวกับท่าน  พระธรรมสังคาหกาจารย์  รวมสังคีติไว้หมวดหนึ่ง
10,0050,010,ในสังยุตตนิกาย  เรียกว่า  กัสสปสังยุต  เป็นการไว้เกียรติคุณแห่งพระ
10,0050,011,เถรเจ้า.
10,0050,012,พระมหากัสสปะนั้น  อยู่มาถึงปูนหลังแต่นิพพานแห่งพระศาสดา
10,0050,013,ในเวลาพระศาสดายังทรงพระชนม์อยู่  ดูท่านไม่ออกหน้านัก  เป็น
10,0050,014,แต่พระสาวกผู้ใหญ่รูปหนึ่งเท่านั้น.   มาปรากฏเป็นพระสาวกสำคัญ
10,0050,015,เมื่อพระศาสดาปรินิพพานแล้ว.  ในคราวที่พระศาสดาปรินิพพาน  ท่าน
10,0050,016,ไปอยู่เสียที่นครปาวา  หาได้ตามเสด็จจาริกด้วยไม่.   ท่านระลึกถึงพระ
10,0050,017,ศาสดา  เดินทางมาจากนครปาวากับบริวาร  พักอยู่ตามทาง  พบอาชีวก
10,0050,018,ผู้หนึ่งเดินสวนทางมา   ท่านถามข่าวแห่งพระศาสดา  ได้รับบอกว่า
10,0050,019,ปรินิพพานเสียแล้วได้ ๗ วัน  ในพวกภิกษุผู้บริวาร  จำพวกที่ยัง
10,0050,020,ตัดอาลัยมิได้  ก็ร้องไห้รำพันถึง จำพวกที่ตัดอาลัยได้แล้ว  ก็ปลง
10,0050,021,ธรรมสังเวช.  มีวุฒบรรพชิต  คือภิกษุบวชต่อแก่รูปหนึ่ง  ชื่อสุภัททะ