Book,Page,LineNumber,Text
11,0023,001,ทรงอดพระอาหารผ่อนเสวยแต่วันละน้อย  ๆ  จนพระกายเหี่ยวแห้ง 
11,0023,002,พระฉวีเศร้าหมอง  พระอัฐิปรากฏทั่วพระกาย  เมื่อทรงลูบพระกาย 
11,0023,003,เส้นพระโลมามีรากอันเน่าหลุดร่วมจากขุมพระโลมา  พระกำลังน้อย
11,0023,004,ถอยลง  จะเสด็จไปทางไหนก็ชวนล้ม  จนชนทั้งหลายได้เห็นแล้ว
11,0023,005,กล่าวทักว่า  พระสมณโคดมดำไป  บางพวกกล่าว่าไม่ดำเป็นแต่
11,0023,006,คล้ำไป  บางพวกกล่าวว่าไม่เป็นอย่างนั้น  เป็นแต่พร้อยไป  พระผู้มี
11,0023,007,พระภาคเจ้าทรงบำเพ็ญทุกรกิริยา  นับแต่การทรงผนวชมาได้  ๖  ปี
11,0023,008,ทรงพระดำริว่า  สมณะหรือพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง ได้เสวย
11,0023,009,ทุกขเวทนาอันกล้าแสบเผ็ดที่เกิดเพราะความเพียร  ในกาลล่วงแล้วก็ดี
11,0023,010,จักได้เสวยในกาลข้างหน้าก็ดี  เสวยอยู่ในกาลบัดนี้ก็ดี  ทุกขเวทนา
11,0023,011,นั้นก็อย่างยิ่งเพียงเท่านี้  ไม่เกิดกว่านี้ขึ้นไป  ถึงอย่างนั้น  เราก็ไม่
11,0023,012,สามารถจะตรัสรู้ด้วยทุกรกิริยาที่เผ็ดร้อนอันนี้ได้  ชะรอยทางความตรัสรู้
11,0023,013,อย่างอื่นจะพึงมีอยู่กระมัง  ครั้นทรงพระดำริฉะนี้แล้ว  คิดจะทรง
11,0023,014,ละความเพียรทรมานพระกายให้ลำบากนั้น  ทำความเพียรเป็นไปใน
11,0023,015,จิตต่อไป  ทรงเห็นว่าความเพียรเป็นไปในจิตนั้น  คนซุบผอมเช่นนี้
11,0023,016,ไม่สามารถให้เป็นไปได้  จำเราจะกินอาหารหยาบคือข้าวสุกขนม
11,0023,017,กุมมาสให้มีกำลัง  ครั้นทรงอธิษฐานอย่างนั้นแล้ว  ตั้งแต่กาลนั้นมา
11,0023,018,ก็เสวยพระอาหารหยาบไม่ทรงอดต่อไปอีก.
11,0023,019,ฝ่ายฤษีปัญจวัคคีย์พวก  ๕  คือ  โกณฑัญญะ  วัปปะ  ภัททิยะ
11,0023,020,มหานามะ  อัสสชิ  แต่เดิมเป็นพราหมณ์  ได้เห็นบ้าง  ได้ยินบ้าง  ว่า
11,0023,021,พระผู้มีพระภาคเจ้า  มีพระลักษณะต้องตามตำรับมหาบุรุษลักษณะ-