Book,Page,LineNumber,Text
11,0026,001,กาลที่ล่วงไปแล้วก็ดี  ที่มีอยู่  ณ  บัดนี้ก็ดี  เป็นส่วน ๆ   เป็นกอง ๆ ทั่ว  
11,0026,002,ทั้งหมด ตามอย่างที่กล่าวแล้ว  ข้อนี้เป็นวิทยาที่ต้น  พระองค์ได้
11,0026,003,ตรัสรู้เองโดยลำพังในยามที่ต้นแห่งราตรี เมื่อวิทยาที่ต้นเกิดขึ้น  กำจัด
11,0026,004,อวิทยาความไม่รู้เป็นเหตุให้หลงมืดอยู่ในกายใจอย่างนี้แล้ว  พระองค์
11,0026,005,ทรงปรารภส่วนกองซึ่งได้กำหนดรู้แล้วนั้น  ซึ่งเรียกโดยสมมติว่าสัตว์
11,0026,006,อันเกิดแล้ว  จุติเคลื่อนไปเหมือนกันหมด  แต่เหตุไฉน  บางพวกจึง
11,0026,007,ต่ำช้าเลวทราม  บางพวกประณีต  บางพวกมีผิวพรรณอันดี  บาง
11,0026,008,พวกมีผิวพรรณชั่ว  บางพวกได้สุข  บางพวกได้ทุกข์  ทรงเห็นด้วย
11,0026,009,พระญาณดังจักษุทิพย์อันบริสุทธ์  ล่วงญาณที่เป็นของมนุษย์สามัญว่า
11,0026,010,ส่วนกองที่เรียกตามสมมติว่าสัตว์นั้น  ที่เกิดแล้วจุติเคลื่อนไปเหมือน
11,0026,011,กันหมด  แต่เป็นต่างกันดังนี้  เพราะเป็นไปตามกรรมที่ตัวกระทำ  ข้อ
11,0026,012,นี้เป็นวิทยาที่  ๒  พระองค์ได้ตรัสรู้แล้วโดยลำพันพระองค์เอง  ใน
11,0026,013,ยามเป็นท่ามกลางแห่งราตรีนั้น  เมื่อวิทยาที่  ๒  เกิดขึ้น  กำจัดอวิทยา
11,0026,014,ความไม่รู้  ที่เป็นเหตุให้หลงมืดในความเป็นต่าง  ๆ  แห่งส่วนแห่งกอง
11,0026,015,ที่เรียกตามสมมติว่าสัตว์อันเกิดขึ้นแล้วจุติเคลื่อนไปดังนี้แล้ว   ก็ชื่อว่า
11,0026,016,ได้ทรงเห็นลักษณะทั้ง ๒  คือ  ปัจจัตตลักษณะ คือ  กำหนดโดยความ
11,0026,017,เป็นส่วนเป็นกอง  และสามัญลักษณะ  คือ กำหนดโดยความเป็น
11,0026,018,สภาพเสมอกัน  คือ  ความเป็นของไม่เที่ยง   เป็นทุกข์  เป็นอนัตตา
11,0026,019,ไม่ใช่ตน  ครั้นทรงเห็นลักษณะทั้ง ๒  อย่างนี้แล้ว พระองค์ทรงกำหนด
11,0026,020,เห็นส่วนกองเหล่านั้นว่าเป็นเพียงทุกข์  คือ  สิ่งอันสัตว์ถือมั่นว่าเป็น
11,0026,021,ของตน  แล้วก็อดทนได้ด้วยยาก  ตัณหาความดิ้นรนทะยานอยาก