Book,Page,LineNumber,Text
11,0033,001,สติสมาธิปัญญากล้าก็มี  มีอินทรีย์อ่อนก็มี  มีอาการอันดีก็มี  มีอาการ   
11,0033,002,อันชั่วก็มี  จะพึงสอนให้รู้ได้โดยง่ายก็มี  จะพึงสอนให้รู้ได้โดยยากก็มี
11,0033,003,เป็นผู้สามารถจะรู้ได้ก็มี  ไม่สามารจะรู้ได้ก็มี  มีอธิบายเป็นคำเปรียบ
11,0033,004,ว่าในกออุบลหรือในกอบัวหลวง หรือในกอบัวขาว ดอกบัวที่เกิดแล้ว
11,0033,005,ในน้ำ เจริญแล้วในน้ำ  น้ำเลี้ยงอุปถัมภ์ไว้  บางเหล่ายังจมอยู่ในน้ำ
11,0033,006,บางเหล่าตั้งอยู่เสมอน้ำ  บางเหล่าตั้งขึ้นพ้นน้ำ  ในดอกบัว  ๓  อย่าง
11,0033,007,นั้น  ดอกบัวที่ตั้งขึ้นพันน้ำแล้วนั้น  คอยสัมผัสรัศมีพระอาทิตย์อยู่  จัก
11,0033,008,บาน  ณ  วันนี้  ดอกบัวที่ตั้งอยู่เสมอนำนั้นจักบาน  ณ  วันพรุ่งนี้  ดอกบัวที่
11,0033,009,ยังไม่ขึ้นจากน้ำ  ยังตั้งอยู่ภายในน้ำนั้น  จักบาน  ณ  วันต่อ ๆ ไป ดอก
11,0033,010,บัวที่จักบานมี  ๓ อย่างฉันใด  บุคคลที่สามารถจะรู้ธรรมพิเศษได้  ก็
11,0033,011,เป็น  ๓  จำพวกฉันนั้น  คือ อุคฆติตัญญู  ๑  วิปจิตัญญู ๑  เนยยะ ๑
11,0033,012,ในบุคคล  ๓  จำพวกนั้น    บุคคลผู้ใดมีอุปนิสัยสามารถจะรู้จักธรรม
11,0033,013,พิเศษได้โดยพลัน  พร้อมกันกับเวลาที่ท่านผู้ศาสดาแสดงธรรมสั่งสอน
11,0033,014,บุคคลผู้นั้นชื่อว่าอุคฆติตัญญู  บุคคลผู้ใดต่อท่านแจกความแห่งคำที่
11,0033,015,ย่อให้พิสดารออกไป จึงจะตรัสรู้ธรรมพิเศษได้  บุคคลผู้นั้นชื่อว่า
11,0033,016,วิปจิตัญญู  บุคคลผู้ใดเมื่อพากเพียรจำอุทเทสถามความทำในใจโดย
11,0033,017,อุบายที่ชอบ  คบสมาคมด้วยกัลยาณมิตร  จึงจะตรัสรู้ธรรมพิเศษได้
11,0033,018,บุคคลผู้นั้นชื่อว่าเนยยะ.  ส่วนบุคคลผู้ใด  แม้ฟังแล้วจำไว้ได้แล้ว  ได้
11,0033,019,บอกกล่าวธรรมแก่ผู้อื่นเป็นอันมาก   ก็ไม่อาจรู้ธรรมพิเศษได้  บุคคล
11,0033,020,ผู้นั้นเป็นคนอภัพ  ควรเปรียบด้วยดอกบัวอันจักไม่บาน  จักเป็น
11,0033,021,ภักษาแห่งเต่าและปลาฉะนั้น.