Book,Page,LineNumber,Text
11,0041,001,หมกมุ่นอยู่ว่า   อันบรรพชิตไม่ควรเสพอย่างนี้แล้ว  ทรงแสดงข้อ 
11,0041,002,ปฏิบัติเป็นกลางมีองค์ ๘  มีปัญญาอันเห็นชอบเป็นต้น  อันไม่หย่อน 
11,0041,003,นักยิ่งนัก  ที่บรรพชิตควรเสพว่าเป็นทางที่จะให้บรรลุธรรมพิเศษได้สืบ
11,0041,004,ไป  มีข้อเปรียบว่า  เหมือนสายพิณที่หย่อนนักก็ดีดไม่ดัง  ที่ตึงนัก
11,0041,005,ดีดเข้ามักขาด  พอดีจะดีดดังและไม่ขาดฉันใด  ข้อปฏิบัติของบรรพชิต
11,0041,006,ก็ฉันนั้น  ถ้าบรรพชิตปฏิบัติท้อถอยหรือแก่กล้าเกิดนัก  ก็ไม่สามารถ
11,0041,007,จะบรรลุธรรมพิเศษได้  ต่อข้อปฏิบัติเป็นกลาง ๆ  ไม่ยิ่งหย่อนนัก
11,0041,008,จึงสามารถจะบรรลุธรรมพิเศษนั้นได้  นี่แหละควรเห็นว่าพระพุทธ-
11,0041,009,ศาสนาคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเป็นกลาง ๆ เท่านั้น  เมื่อบรรพชิต
11,0041,010,ปฏิบัติเป็นกลางอย่างนั้นแล้ว  ควรบรรลุธรรมพิเศษอย่างไร  จึงทรง
11,0041,011,แสดงของจริง  ๔  อย่างแล้ว  ตรัสว่าพระองค์ได้รู้เห็นของจริง  ๔  อย่าง
11,0041,012,นั้นแล้ว  เพื่อจะให้เป็นตัวอย่าง  ซึ่งผู้อื่นดำเนินตาม  ก็การรู้ของ
11,0041,013,จริงนั้นจะมีผลอย่างไร จึงทรงแสดงผลคือความพ้นจากกิเลส  อันเป็น
11,0041,014,เหตุก่อทุกข์และสิ้นชาติไม่ต้องเกิดอีกในที่สุด.