Book,Page,LineNumber,Text
12,0002,001,แก่นสารติดตามไปในปรภพเบื้องหน้า  เมื่อวิจารพิจารณาดังนี้  ก็เห็น 
12,0002,002,ว่าทรัพย์เป็นแก่นสารนั้น   ด้วยความสามารถที่อาตมาฝังฝากลงไว้ในพระ
12,0002,003,พุทธศาสนา  คือเจตนาที่อาตมาสละทรัพย์ออกกระทำเป็นพุทธบูชา  
12,0002,004,ธรรมบูชา  สังฆบูชา  นี่แลได้ชื่อว่าฝังทรัพย์ไว้ในที่อันเป็นแก่นสาร
12,0002,005,อนุคามินีนิธิ  วิธีฝังขุมทรัพย์เป็นเสบียงตามเลี้ยงอวัยวะอาตมาไปยาว
12,0002,006,ตราบเท่าสิวโมกขอมตมหานิพพาน  เมื่อปัญญินทรีย์พิจารณาเห็นดังนี้
12,0002,007,แล้ว   จึงบังเกิดสัทธินทรีย์เป็นใหญ่ในลักษณะที่เชื่อในผลศีลผลทาน
12,0002,008,ผลเมตตา  ภาวนา  สดับฟังพระสัทธรรมเทศนา  สัทธินทรีย์นั้นเป็น
12,0002,009,อจลธรรมเป็นใหญ่  จะมิได้หวาดหวั่นไหวเชื่อแท้ในคุณทานเป็นอาทิ
12,0002,010,ดังนี้แล้ว  จึงบังเกิดวิริยินทรีย์ความอุตสาหะเป็นใหญ่  ในที่จะกระทำ
12,0002,011,ซึ่งกุศล  เมื่อวิริยินทรีย์บังเกิดแล้ว  จึงได้กระทำสำเร็จกิจในพิพิธกุศล
12,0002,012,ต่าง ๆ  เหมือนอย่างบพิตรกระทำในครั้งนี้  ย่อมพร้อมไปด้วยอินทรีย์
12,0002,013,ทั้ง ๓ ประการบังเกิดขึ้นแล้ว   จึงประหารเสียซึ่งข้าศึกภายในคือ
12,0002,014,มัจฉริยะความตระหนี่   เมื่อข้าศึกคือมัจฉริยะความตระหนี่พ่ายแพ้แล้ว
12,0002,015,บพิตรจึงได้กระทำสรรพกองการกุศลต่าง ๆ คือได้สมาทานศีล ๕ ศีล ๘
12,0002,016,และถวายอาหารบิณฑบาตและไตรจีวรบริขาร  บูชาแก่พระภิกษุสงฆ์อัน
12,0002,017,ทรงจตุปาริสุทธิศีลในพระศาสนา ณ กาลบัดนี้  ได้ชื่อว่านิธิขุมทรัพย์คือ
12,0002,018,บุญ  จะเป็นอนุคามินีตามบพิตรไป  ฉายา  อิว  อุปมาดังว่าเงาติดตาม
12,0002,019,"ซึ่งสรีระ,   อนึ่ง  พระพุทธฎีกาตรัสไว้ในอนุปุพพีกถาว่า   ทลิทฺทหาริกํ"
12,0002,020,กุศลธรรมมีทานเป็นต้น  จะกันเสียซึ่งความเข็ญใจ  อปายสญฺฉนฺนํ