Book,Page,LineNumber,Text
12,0028,001,ปิฎกนั้น  พระอรหันต์ทั้ง  ๕๐๐ พระองค์สังวธยาย<sup>๑</sup>  พระวินัยปิฎกนั้น 
12,0028,002,เป็นคณะ ๆ เป็นพวก ๆ กัน  โดยอันยกขึ้นสู่สังคายนาย.
12,0028,003,วินยสงฺคหาวสาเน  เมื่อสังคายนายพระวินัยปิฎกจบลงในครั้งนั้น
12,0028,004,บังเกิดมหัศจรรย์แผ่นปฐพีก็บันลือลั่นหวาดหวั่นไหว  แล้วก็สะเทือน
12,0028,005,ถึงน้ำรองพระธรณีเป็นปริโยสาน  ทั้งฝูงเทพเจ้าก็ร้องซ้องสาธุการ
12,0028,006,โมทนา  โปรยปรายทิพยรัตนบุปผามณฑาปาริกชาติ<sup>๒</sup>  บุษบัวบานบูชา
12,0028,007,ในขณะนั้น.   พระอุบาลีเถรเจ้าก็วางพัดวิชนีลงไว้   ธมฺมาสนา  โอโร-
12,0028,008,หิตฺวา  ลงจากธรรมาสน์แล้ว  นมัสการพระสงฆ์ผู้เฒ่า ๆ แล้ว  ก็นั่ง
12,0028,009,อยู่เหนืออาสนะอันสมควรแก่อาตมา.
12,0028,010,ลำดับนั้น  พระมหากัสสปเถรเจ้า  จึงปรึกษาด้วยสงฆ์ทั้งปวงว่า
12,0028,011,เราจะสังคายนายพระสุตตันตปิฎกและอภิธรรมปิฎกสืบต่อไป   จะ
12,0028,012,เอาพระผู้เป็นเจ้าพระองค์ใดดีให้เป็นธุระเป็นใหญ่ในการวิสัชนา   พระ
12,0028,013,สงฆ์ทั้งปวงเห็นพร้อมกันว่า  พระอานนท์นี้แล  สมควรที่จะวิสัชนา
12,0028,014,พระสุตตันตปิฎกและอภิธรรมปิฎก.
12,0028,015,อถโข  อายสฺมา  มหากสฺสโป  พระมหากัสสปเถรเจ้าผู้มีอายุ
12,0028,016,ก็สมมุติอาตมาเป็นผู้ถาม  พระอานนท์ก็สมมุติอาตมาเป็นผู้วิสัชนา.   ครั้น
12,0028,017,สมมุติแล้ว  พระอานนท์เถรเจ้าก็นมัสการพระสงฆ์เป็นผู้เฒ่า ๆ ขึ้นนั่ง
12,0028,018,บนธรรมาสน์ถือพัดวิชนีมีด้ามอันขจิตรไปด้วยงา  ปรารภที่จะวิสัชนา
12,0028,019,พระสุตตันตปิฎก.