Book,Page,LineNumber,Text
12,0040,001,พระวิสาขาพระองค์เดียว  อุปมาฉันใดก็ดี   พระปรมัตถธรรมทั้ง ๗ 
12,0040,002,พระคัมภีร์นี้  ก็แจกออกไปแต่ละบทมาติกาก็มีอุปไมยดังนั้น.
12,0040,003,ทีนี้จะแปลในบทมาติกานั้นว่า   ธมฺมา  เมาะ  นิสฺสตฺตนิชฺชีวสภาวา
12,0040,004,อันว่าสภาวะไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่ชีวิต  คือ  จิตและและเจติกธรรมทั้งหลาย
12,0040,005,กุสลา  เมาะ  อนวชชา  มีสภาวะหาโทษมิได้  คิอกุศลอันให้ผลเป็น
12,0040,006,สุขในอิธโลกและปรโลก  ชื่อกุสลา  ธมฺมา  ๆ นี้  วิทฺธํเสนฺติ  ปาเลนฺติ
12,0040,007,วิกมฺเปนฺติ  แปลว่า  ยังบาปธรรมให้ไหวสักน้อย  ไหวยิ่ง  และกำจัด
12,0040,008,จากสันดานก็ว่า.   อธิบายว่า  กุสลา  ยังบาปธรรมให้ไหวสักน้อยนั้น
12,0040,009,อย่างไร ?  เออ  เมื่อกามาพจรกุศลบังเกิดในสันดานแห่งสัตว์ทั้งปวง
12,0040,010,เมื่อบำเพ็ญการกุศลนั้น  ก็กำจัดเสียซึ่ง  โลภะ  โทสะ  โมหะ  มัจฉริย-
12,0040,011,ธรรมทั้งปวงให้ไกลจากสันดาน   จึงบำเพ็ญทาน  รักษาศีล  จำเริญ
12,0040,012,เมตตาภาวนาพุทธาทิคุณได้   ยังอารมณ์ให้ผ่องใสดังน้ำใจแห่งพระ
12,0040,013,อริยเจ้าได้แต่ละขณะ ๆ เป็นตทังคปหาน  เหมือนกระออมน้ำส่ายลง
12,0040,014,ที่แหน  ครั้นยกขึ้นเสียแล้ว  แหนนั้นก็กลับห้อมล้อมเข้าดังเก่า  เหตุว่า
12,0040,015,เป็นโลกิยกุศลอันอ่อนนัก  จะกำจัดเป็นได้แต่ขณะ ๆ แม้บำเพ็ญการ
12,0040,016,กุศลเป็นต้นว่าฟังพระสัทธรรมเทศนา   ครั้นลุกออกไปจากโรงธรรม-
12,0040,017,สภาศาลา  อารมณ์ก็กลายเป็นอื่น  ประกอบด้วย  โลภะ  โทสะ  โมหะ
12,0040,018,มัจฉริยะไปใหม่เล่า   เปรียบเหมือนกาบินมาจับภูเขาทองต้องรัศมี
12,0040,019,ทองแล้ว  กานั้นก็เหมือนทอง  เมื่อกานั้นบินออกมาจากภูเขาทองแล้ว
12,0040,020,ชาติกาก็กลับดำดังเก่า  ฉันใดก็ดี  เปรียบด้วยน้ำใจแห่งสัตว์อันเป็น
12,0040,021,โลกิยจิต   เมื่อบำเพ็ญการกุศล  จิตบังเกิดผ่องใส  เหมือนกาอัน