Book,Page,LineNumber,Text
13,0004,001,กัณฑ์ที่  ๑๑
13,0004,002,กายบริหาร 
13,0004,003,ข้อ ๑  อย่าพึงไว้ผมยาว  จะไว้ได้เพียง  ๒  เดือน   หรือ  ๒  นิ้ว
13,0004,004,อธิบายว่า  เมื่อถึงกำหนด  ๒  เดือน  แม้ผมยังไม่ถึง  ๒ นิ้ว  ก็ 
13,0004,005,พึงปลงเสีย  หรือยังไม่ทันถึง  ๒  เดือน  แต่ผมยาวถึง  ๒  นิ้วแล้ว  ก็
13,0004,006,พึงปลงเสียเหมือนกัน.
13,0004,007,เข้าใจว่า  ธรรมเนียมนี้มีขึ้นโดยลำดับกาล  ในครั้งแรก  พวก
13,0004,008,ภิกษุคงไว้ผมยาวกว่านี้  จึงได้มีข้อห้ามไม่ให้หวีผมด้วยหวีหรือด้วย
13,0004,009,แปรง  ห้ามไม่ให้เสยผมด้วยนิ้วมือโดยอาการว่าหวี  ห้ามไม่ให้แต่ง
13,0004,010,ผมด้วยน้ำมัยเจือขี้ผึ้ง  หรือด้วยน้ำมันเจือน้ำ  ห้ามไม่ให้ตัดผมด้วย
13,0004,011,ตะไกร  เว้นไว้แต่อาพาธ  และห้ามไม่ให้ถอนผมหงอก  กิจเหล่านี้
13,0004,012,สำหรับคนผมยาวกว่า ๒  นิ้วทั้งนั้น.  และคงไม่มีกำหนดลงเป็นแน่
13,0004,013,เป็นแต่เห็นว่ายาวก็ปลงกันเสียคราวหนึ่ง  แต่คงไม่ยาวเกินไปจนโกน
13,0004,014,ด้วยมีดไม่สะดวก  ในพวกนิครนถ์เขาไว้ผมตั้งแต่  ๑  เดือนขึ้นไปหา
13,0004,015,๔ เดือน.  ผม ๔  เดือนดูพอสมจะหวีและแต่ง  ที่ห้ามไว้.
13,0004,016,ข้อ ๑  อย่าพึงไว้หนวดไว้เครา.
13,0004,017,ในข้อนี้  ไม่มีกำหนดชัดเหมือนผม  แต่คงไม่ยาวจนถึงจะแต่งให้
13,0004,018,มีสัณฐานต่าง ๆ  ได้  และโกนด้วยมีดไม่สะดวก.  แต่เดิมคงไว้ยาว
13,0004,019,จึงมีข้อห้ามไม่ให้แต่งหนวด  และห้ามไม่ให้ตัดหนวดด้วยตะไกร.
13,0004,020,"ข้อ ๑  อย่าพึงไว้เล็บยาว  พึงตัดเสียด้วยมีดเล็กพอเสมอเนื้อ,"
13,0004,021,และอย่าพึงขัดเล็บให้เกลี้ยงเกลา  แต่เล็บเปื้อน  จะขัดมลทิน  หรือ