Book,Page,LineNumber,Text
13,0046,001,หรือแม้ในพระเถระอันเป็นผู้ใหญ่เหนือตน สัทธิวิหาริกจะได้ถือเอา 
13,0046,002,เป็นทิฏฐานุคติ และทำตามอย่างบ้าง  ควรประพฤติไม่ให้เป็นเหตุ
13,0046,003,กีดขวางของสัทธิวิหาริก  แสดงให้เธอรู้สึกว่า เธอได้ประโยชน์เพราะ 
13,0046,004,พึ่งพานักตน  เธอจะได้หวังดีต่อ.  เมื่ออุปัชฌายะทำดีเช่นนี้แล้ว
13,0046,005,สัทธิวิหาริกยังประกอบด้วยองค์เป็นโทษ  อุปัชฌายะต้องประณาม 
13,0046,006,ถ้าทำอ่อนแอเพราะรัก  หรือเพราะเกรงใจ  หรือเพราะเหตุอย่างอื่น
13,0046,007,เป็นเสียอยู่กับอุปัชฌายะ.  ประณามนั้น พึงทำอย่างนี้:  พึงพูดให้
13,0046,008,"รู้ว่าตนไล่เธอเสีย  ท่านวางอย่างไว้ในบาลีว่า   "" เราประณามเธอ """
13,0046,009,""" อย่าเข้ามา ณ ที่นี้ ""   "" จงขนบาตรจีวรของเธอออกไปเสีย ""   หรือ"
13,0046,010,""" เธอไม่ต้องอุปัฏฐากข้าดอก ""   หรือแสดงอาการกายให้รู้อย่างนั้น"
13,0046,011,"ก็ได้,  สัทธิวิหาริกผู้ถูกประณามแล้ว  ต้องทำดีแก้ตัวแล้วขอให้"
13,0046,012,อุปัชฌายะอดโทษ  ถ้าทอดธุระเสีย  เป็นโทษแก่สัทธิวิหาริก.  สัทธิ-
13,0046,013,วิหาริกกลับทำดีแล้วและขอขมาโทษ  อุปัชฌายะไม่รับและไม่ระงับ
13,0046,014,ประณาม  ก็มีโทษแก่อุปัชฌายะเหมือนกัน  เว้นแต่สัทธิวิหาริก
13,0046,015,ยังไม่ได้แก้ตัวจากเหตุที่ให้ถูกประณาม  หรือเห็นว่ารับง่ายนักจักไม่
13,0046,016,เข็ดหลาบ  ยังผูกใจว่าจักรับ  ไม่มีโทษ. อีกฝ่ายหนึ่ง  สัทธิวิหาริก
13,0046,017,ประกอบด้วยองค์อันเป็นคุณ แต่อุปัชฌายะฉุนโกรธ  หรือเป็นผู้ไม่
13,0046,018,จู้จักอะไร  ประณามผิดไป  ก็มีโทษแก่อุปัชฌายะเอง.
13,0046,019,ภิกษุผู้ไม่ได้อยู่ในปกครองของอุปัชฌายะ  ด้วยเหตุ  ๕  ประการ
13,0046,020,อันกล่าวแล้ว  ต้องถือภิกษุอื่นเป็นอาจารย์  และอาศัยท่านแทน
13,0046,021,อุปัชฌายะ. วิธีถืออาจารย์ก็เหมือนกับวิธีถืออุปัชฌายะ  ต่างแต่