Book,Page,LineNumber,Text
14,0017,001,"ในอนัตตลักขณสูตรว่า ""ถ้าปัญจขันธ์จักเป็นอัตตาแล้วไซร้ ปัญจขันธ์ "
14,0017,002,ไม่พึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และจะพึงได้ในปัญจขันธ์ตามปรารถนาว่า ขอ
14,0017,003,ปัญจขันธ์ของเราเป็นอย่างนี้เถิด อย่าได้เป็นอย่างนั้นเลย เหตุใด ปัญจ-
14,0017,004,ขันธ์เป็นอนัตตา เหตุนั้น ปัญจขันธ์จึงเป็นไปเพื่ออาพาธ และไม่
14,0017,005,"ได้ในปัญจขันธ์ตามปรารถนาอย่างนี้."""
14,0017,006,๒. ด้วยแย่งต่ออัตตา ดังแสดงในอนัตตาลักขณสูตรนั้นว่า
14,0017,007,"""ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือ"
14,0017,008,"หนอ เพื่อตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นตัวของเรา."""
14,0017,009,๓. ด้วยความเป็นสภาพหาเจ้าของมิได้ ดังแสดงในสูตร
14,0017,010,"ทั้งหลาย มีอนัตตลักขณสูตรนั้นเป็นต้น ว่า ""เนตํ มม"" นั่นมิใช่"
14,0017,011,"ของเรา ""เนโสหมสฺมิ"" นั่นมิใช่เรา ""น เมโส อตฺตา"" นั่น"
14,0017,012,มิใช่ตัวของเรา.
14,0017,013,๔. ด้วยความเป็นสภาพสูญ คือว่างหรือหายไป ดังแสดง
14,0017,014,ในพุทธภาษิตพยากรณปัญหาแห่งโมฆราชมาณพ ในปารายนวรรค
14,0017,015,สุตตนิบาตว่า
14,0017,016,สุญฺโต โลกํ อเวกฺขสฺสุ โมฆราช สทา สโต
14,0017,017,อตฺตานุทิฏฺึ อูหจฺจ เอวํ มจฺจุตฺตโร สิยา
14,0017,018,เอวํ โลกํ อเวกฺขนฺตํ มจฺจุราชา น ปสฺสติ.๑
14,0017,019,โมฆราช ! ท่านจงมีสติทุกเมื่อ เล็งเห็นโลกโดยความเป็นของ
14,0017,020,สูญ ถอนอัตตานุทิฏฐิ คือความตามเห็นว่าเป็นอัตตาเสีย เช่นนี้
14,0017,021,ท่านพึงเป็นผู้ข้ามพ้นมฤตยุราชเสียได้ มฤตยุราชย่อมไม่แลเห็นชน