Book,Page,LineNumber,Text
14,0018,001,ผู้เล็งเห็นโลกอยู่อย่างนี้. 
14,0018,002,สังขารเป็นสภาพว่างนั้น พึงรู้อย่างนี้  ในกาลใด  ผู้พิจารณา
14,0018,003,กำหนดเห็นสังขารกระจายเป็นส่วนย่อย ๆ จากฆนะ  คือก้อน  ใน
14,0018,004,กาลนั้น  ย่อมเห็นว่าง  ถอนเสียได้ซึ่งฆนสัญญา  ความหมายว่า เป็น
14,0018,005,ก้อน  อันได้แก่ความถือความเอาโดยนิมิต  ว่าเรา  ว่าเขา  ว่าผู้นั้น  ว่า
14,0018,006,ผู้นี้  ดังแสดงในบาลีว่า
14,0018,007,<B>ยถา  หิ  องฺคสมฺภารา           โหติ  สทฺโท  รโถ  อิติ
14,0018,008,เอวํ  ขนฺเธสุ  สนฺเตสุ              โหติ  สตฺโตติ  สมฺมติ.</B><SUP>๑</SUP>
14,0018,009,เหมือนอย่างว่า  เพราะคุมส่วนทั้งหลายเข้า  เสียงว่ารถย่อมมี
14,0018,010,ฉันใด  เมื่อขันธ์ทั้งหลายยังมีอยู่  การสมมติว่าสัตว์ย่อมมี  ฉันนั้น.
14,0018,011,<B>ยถา ยถา  นิชฺฌายติ               โยนิโส  อุปปริกฺขติ
14,0018,012,ริตฺตกํ  ตุจฺฉกํ  โหติ                  โย  นํ  ปสฺสติ  โยนิโส.</B><SUP>๒</SUP>
14,0018,013,เขาเพ่งพิจารณาเห็นโดยแยบคายด้วยประการใด  ๆ ย่อมปรากฏ
14,0018,014,เป็นของว่างเป็นของเปล่าแก่ผู้เห็นโดยแยบคายนั้น.
14,0018,015,สังขารเป็นสภาพหายไปนั้น  พึงรู้ด้วยความสิ้น  ดังแสดงใน
14,0018,016,ชราสูตรว่า
14,0018,017,<B>สุปิเนน  ยถาปิ  สงฺคตํ
14,0018,018,ปฏิพุทฺโธ  ปุริโส  น  ปสฺสติ
14,0018,019,เอวมฺปิ  ปิยายิตํ  ชนํ
14,0018,020,เปตํ  กาลกตํ  น  ปสฺสติ.</B><SUP>๓</SUP>