Book,Page,LineNumber,Text
16,0008,001,กรรมวาจามีอนุสาวนา ทิ้งอนุสาวนาเสีย  หรือสวดในกาลไม่ควร
16,0008,002,เช่นนี้เป็นกรรมวิบัติโดยกรรมวาจา.
16,0008,003,เป็นธรรมเนียมแห่งการสวดกรรมวาจา  ต้องตั้งญัตติเผดียงสงฆ์
16,0008,004,ให้รู้เรื่องก่อนแล้ว สวดอนุสาวนาประกาศความปรึกษาและความตก 
16,0008,005,ลงของสงฆ์ในลำดับ  ถ้าสวดอนุสาวนาก่อนแล้วตั้งญัตติทีหลังเป็น
16,0008,006,กรรมวิบัติโดยกรรมวาจา.
16,0008,007,ในคำว่า  ทิ้งอนุสาวนาเสียนั้น  แม้สวดแต่ไม่ครบกำหนดแห่ง
16,0008,008,กรรมวาจามีอนุสาวนา ๓  หน  หรือทำให้ตกหล่น เช่นขาดความบาง
16,0008,009,พากย์  หรือขาดบางบท  หรือว่าผิด เช่นจะว่าบทหรืออักขระหนึ่ง
16,0008,010,ว่าพลาดเป็นบทหรืออักขระอื่นไป  ก็นับเข้าด้วย.
16,0008,011,สงฆ์ผู้ทำสังฆกรรม  ๔  ประเภทนี้  พึงทำหลีกจากวิบัติ ๔  ประการ
16,0008,012,นี้  กรรมที่ทำผู้ทำจะได้สำเร็จด้วยดี.
16,0008,013,อักขรวิธี 
16,0008,014,ภิกษุผู้สวดกรรมวาจา  ควรรู้จักประเภทและฐานกรณ์ของ
16,0008,015,อักขระและว่าเป็น  จึงจะสามารถสวดกรรมวาจาแม่นยำและสละสลวย.
16,0008,016,อักขรวิธีนั้น  เป็นส่วนหนึ่งแห่งไวยากรณ์  มีอยู่แล้ว  ผู้ต้องการจงดูใน
16,0008,017,หนังสือนั้น  ในที่นี้จะกล่าวเฉพาะประการอันเนื่องตรงด้วยกรรมวาจา
16,0008,018,พระอรรถกถาจารย์แนะนำภิกษุผู้สวดกรรมวาจา  ให้สนใจในประเภท
16,0008,019,"แห่งพยัญชนะ  ๑๐  คือ  สิถิล  ธนิต,  ทีฆะ  รัสสะ,  ครุ  ลหุ,  นิคคหิต"
16,0008,020,"วิมุต,  สัมพันธ์  ววัตถิตะ."