Book,Page,LineNumber,Text
16,0010,001,"เป็นสิถิล.  บทอันจะพึงว่าเปิดปากว่า   "" สุณาตุ  เม ""   ว่าหุบปากเสียง "
16,0010,002,"ขึ้นจมูก  เป็น   "" สุณนฺตุ  เม ""   ก็ดี  บทอันจะพึงว่า  "" เอสา  ตฺติ """
16,0010,003,"ว่าเป็น   "" เอสํ  ตฺติ ""   ก็ดี  ชื่อว่า  ว่า  วิมุตเป็นนิคคหิต.  คำอันจะ"
16,0010,004,"พึงหุบปากให้เสียงขึ้นจมูกว่า   "" ปตฺตกลฺลํ ""   ว่าเปิดปาก  ไม่ทำเสียง"
16,0010,005,"ขึ้นจมูกว่า   "" ปตฺตกลฺลา ""  ชื่อว่า  ว่า  นิคคหิตเป็นวิมุต.  ว่าผิด "
16,0010,006,ว่าพลาด ๔  สถานนี้  ท่านว่าทำกรรมให้เสียเพราะกรรมวาจา.  อีก ๖
16,0010,007,สถาน  ว่าทีฆะและรัสสะ  ครุและลหุ  กลับกัน  ว่าสัมพันธ์หรือววัตถิตะ
16,0010,008,แผกกัน  ท่านว่ากรรมวาจาไม่เสีย  แต่ภิกษุผู้สวดกรรมวาจาควร
16,0010,009,ว่าอักขระนั้น ๆ  ให้ถูกต้องตามฐานะ  รักษาประเพณีอันมาแล้วโดย
16,0010,010,ลำดับไม่ให้สูญเสีย.
16,0010,011,สรุปใจความแห่งอรรุกถาตอนนี้  ว่าบทหรืออักขระผิดพลาด
16,0010,012,จนเสียความ  ใช้ไม่ได้  ผิดพลาดไม่ถึงเสียความ  ใช้ได้.  แต่คำนี้
16,0010,013,เป็นเหตุยังภิกษุต่างนิกายให้กล่าวหาภิกษุในนิกายอื่น  ผู้ว่าอักขระไม่
16,0010,014,เหมือนพวกตนว่าอุปสมบทด้วยกรรมวาจาวิบัติ  ไม่เป็นอุปสัมบันโดย
16,0010,015,ถูกต้องด้วยพระบัญญัติ. อันที่จริง  ภาษาของชาติหนึ่ง  อันคนอีกชาติ
16,0010,016,หนึ่งพูด  สำเนียงย่อมไม่เหมือนของชาติผู้เป็นเจ้าของ  อุทาหรณ์
16,0010,017,จีน  ฝรั่ง  แขก  พูดภาษาของเราเป็นอย่างไรบ้าง  ได้ยินแต่เสีย ไม่
16,0010,018,เห็นตัว  ก็รู้ได้ว่าผู้พูดเป็นชาติอะไร  โดยที่สุดในภาษาของเราเอง  พวก
16,0010,019,เรายังพูดแปร่งกันไปเหมือนกัน  มีสำเนียงของพวกชาวกรุงเทพ ฯ  กับ
16,0010,020,ของพวกชาวนครศรีธรรมราชเป็นตัวอย่าง  ไม่เฉพาะภาษาของเรา
16,0010,021,ภาษาอังกฤษและภาษาอื่น  ย่อมมีคติเป็นอย่างนี้เหมือนกัน  การพูด