Book,Page,LineNumber,Text
17,0020,001,<B>วุฑฺโฒ</B>   ทรงพระเจริญด้วยพระชาติแล้ว  แต่ดังนั้นยังทรงอ่อนน้อม 
17,0020,002,แก่ท่านผู้เจริญด้วยวัย   ดั่งทรงยกย่องพระราชวงศ์ผู้เจริญพระชนม- 
17,0020,003,พรรษาไว้ในที่กุลเชฏฐ  และทรงแสดงเคารพพิเศษตามสมควร  นับ
17,0020,004,ว่า  <B>กุเล  เชฏฺ€าปจายี</B>  ทรงอ่อนน้อมแก่ผู้ใหญ่ในราชตระกูล  ข้อนี้
17,0020,005,เป็นวัตตบทของสัปปุริสบุคคล    นับเป็นที่ ๒   รองมาตาปิตุอุปัฏฐานกิจ
17,0020,006,มาในภาษิตว่า
17,0020,007,<B>มาตาเปติภรํ  ชนฺตุํ  		กุเล   เชฏฺ€าปจายินํ
17,0020,008,สณฺหํ   สขิสสมฺภาสํ		เปสุเณยฺยปฺปหายินํ
17,0020,009,มจฺเฉรวินเย  ยุตฺตํ		สจฺจํ  โกธาภิกุํ  นรํ
17,0020,010,ตํ  เว  เทวา   ตาวตึสา	อาหุ  สปฺปุริโส  อิติ.</B>
17,0020,011,เทพเจ้าชั้นดาวดึงส์สวรรค์    ได้กล่าวเรียกนรชนผู้เป็นคนเลี้ยง
17,0020,012,มารดาบิดา  สัมมาคารวะแก่ผู้ใหญ่ในตระกูล   มีวาจาละเอียด  เจรจา
17,0020,013,แต่ถ้อยคำอันจะนำให้เกิดมิตรสันถวะ   เว้นคำส่อเสียดให้เขาแตกร้าว
17,0020,014,ประกอบตนในอุบายเครื่องบำบัดมัจฉริยโทษ   ตั้งอยู่ในสัตย์ในธรรม
17,0020,015,ครอบงำความโกรธเสียได้   ว่าเป็นสัปบุรุษ   ดั่งนี้.  อนึ่ง  พระบรม
17,0020,016,วงศานุวงศ์ที่ทรงเจริญพระชนมายุกว่า  และข้าทูลละอองธุลีพระบาท
17,0020,017,ผู้เจริญพระวยายุกาล  สมเด็จบรมพิตรพระราชสมภารเจ้า  พระราชทาน
17,0020,018,เงินตรากับผ้ารดน้ำเสมอมา    ข้อนี้อนุโลมเข้าในอปจายนธรรม  มาใน
17,0020,019,คำประพันธ์ว่า
17,0020,020,<B>เย  วุฑฺฒมปจายนฺติ 		นรา  ธมฺมสฺส  โกวิทา</B>.