Book,Page,LineNumber,Text
17,0046,001,พราหมณ์เข้าไปหาพระภิกษุสงฆ์ไต่ถามทราบความว่า  พระอานนท-   
17,0046,002,เถรเจ้าเป็นยอดพหุสูตในสาวกมณฑล  ก็บูชาพระเถรเจ้าด้วยจีวรอย่างดี
17,0046,003,"ราคาถึง ๑,๐๐๐  กษาปณ์.    ในเวลาที่สมเด็จพระบรมโลกนาถยังทรง"
17,0046,004,พระชนม์อยู่  พระผู้เป็นเจ้าก็ได้อนุเคราะห์บริษัท  ๔  เหล่า  ภิกษุ
17,0046,005,ภิกษุณี  อุบาสก  อุบาสิกา  ด้วยแสดงธรรมให้โอวาทานุศาสนีเสมอมา
17,0046,006,ครั้นเมื่อสมเด็จพระบรมศาสดาเสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว  พระเถร-
17,0046,007,เจ้าก็เป็นผู้วิสัชนาพระธรรมแก่พระภิกษุสงฆ์  มีพระมหากัสสปเป็น
17,0046,008,ประธาน  ผู้ทำสังคายนาพระธรรมวินัยให้ตั้งไว้เป็นหลังพระศาสนา.
17,0046,009,ถึงในฝ่ายฆราวาสมณฑล  บุคคลผู้พหุสูตก็ย่อมเป็นที่พึ่งพำนักของ
17,0046,010,ผู้อื่นด้วยเหมือนกัน  ในชั้นต่ำ  ตั้งแต่คฤหบดีผู้เป็นใหญ่เฉพาะแต่ใน
17,0046,011,ตระกูลหนึ่ง   ขึ้นไปถึงพระราชมหากษัตริย์ผู้ได้มุรธาภิเษกแล้วเป็น
17,0046,012,ที่สุด  เมื่อเป็นพหุสูตอยู่  ก็สามารถจะรักษาประชุมชนผู้อยู่ใต้อำนาจโดย
17,0046,013,สะดวกดี  อุบายโกศล  คือความเป็นผู้ฉลาดในอุบาย  สำหรับประกอบ
17,0046,014,กิจนั้น ๆ  เพื่อป้องกันภยันตราย  และขวนขวายหาสุขให้แก่กัน เป็น
17,0046,015,ผลมีพาหุสัจจะเป็นมูลเดิม.
17,0046,016,สมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า  ทรงพระปรีชารอบรู้อรรถ-
17,0046,017,ธรรมและอเนกพิธวิทยาทั้งในส่วนสกสมัยปรสมัย  ดำรงเอตทัคคสถาน
17,0046,018,ในราชศาสตร์ไม่มีผู้เทียมถึง  เป็นที่พึ่งอันใหญ่ของพระบรมวงศานุวงศ์
17,0046,019,ข้าทูลละอองธุลีพระบาท   ตลอดลงไปถึงอาณาประชาราษฎรข้าขอบ
17,0046,020,ขัณฑสีมา  ต้องด้วยคาถาพุทธภาษิตสรรเสริญว่า