Book,Page,LineNumber,Text
18,0005,001,"อกฺโกจฺฉิ มํ อวธิ มึ, เขาได้ด่าเราแล้ว เขาได้ตีเราแล้ว"
18,0005,002,"อชินิ มํ อหาสิ เม, เขาได้ผจญเราแล้ว เขาได้ลัก"
18,0005,003,ของ ๆ เราไปแล้ว
18,0005,004,"เย จ ตํ นูปนยฺหนฺติ, ก็ชนทั้งหลายเหล่าใด ย่อมไม่เข้า"
18,0005,005,ไปผูกความโกรธไว้ดังนี้
18,0005,006,เวรํ เตสูปสมฺมติ. เวรของชนทั้งหลายเหล่านั้น ย่อม
18,0005,007,ระงับไป.
18,0005,008,๔. เรื่องกาลียักขินี
18,0005,009,พระบรมศาสดา ทรงปรารภหญิงหมันอยู่ด้วยสามีไม่มีบุตร นาง
18,0005,010,กลัวสามีจะมีภรรยาน้อยเหนือตน จึงชิงจัดหาภรรยาน้อยให้สามีเสียเอง
18,0005,011,ครั้นภรรยาน้อยมีครรภ์ นางได้ประกอบยาทำลายครรภ์ให้กินถึง ๒
18,0005,012,ครั้ง ในครั้งที่ ๓ ภรรยาน้อยถึงกับทำกาลกิริยาทั้งครรภ์ เมื่อสามี
18,0005,013,รู้เหตุนั้น จึงทุบตีหญิงหมันเสียด้วยศอกบ้างเข่าบ้างจนตาย ทั้งสองนาง
18,0005,014,ก็ตั้งผูกเวรแก่กันดังนี้.
18,0005,015,เมียน้อย นางแมว นางเนื้อ นางยักขินี
18,0005,016,เมียหลวง นางไก่ นางเสือเหลือง นางกุลธิดา
18,0005,017,ในชาติที่สุดนางยักขินี ได้กินลูกนางกุลธิดาถึงสองครั้ง ในครั้ง
18,0005,018,ที่ ๓ นางกุลธิดาได้พาลูกเที่ยวหนีเลยเข้าไปในวิหารเชตวัน กำลังพระ
18,0005,019,ศาสดาเสด็จประทับทรงแสดงธรรมอยู่ท่ามกลางบริษัท นางจึงมอบบุตร