Book,Page,LineNumber,Text 18,0007,001,"เย จ ตคฺถ วิชานนฺติ, ฝ่ายพวกใด ในหมู่นั้นย่อมรู้ดังนั้น" 18,0007,002,ตโต สมฺมนฺติ เมธคา. ความมั่นหมายกัน ย่อมสงบเพราะ 18,0007,003,ชนพวกนั้น. 18,0007,004,๖. เรื่องพระจุลกาลมหากาลเถระ 18,0007,005,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพระจุลกาลแลพระมหากาลเถระ 18,0007,006,พระจุลกาลนั้นเป็นน้องพระมหากาลเถระ บวชตามพี่ ไม่ถึงพรรษาก็ 18,0007,007,สึก ด้วยพวกภรรยาเก่าช่วยกันรังควาน พระมหากาลเป็นพี่ บวช 18,0007,008,ด้วยความศรัทธา เพียรพยายามเจริญอสุภกรรมฐานจนได้สำเร็จพระ 18,0007,009,อรหันต์พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ส่วนภรรยาเก่าของท่านเห็นตัวอย่างพวก 18,0007,010,ก่อน จึงนิมนต์พระศาสดาพร้อมด้วยพระภิกษุสงฆ์รับภัตตาหารที่เรือน 18,0007,011,บ้าง เสร็จภัตกิจแล้ว ทูลขอพระมหากาลอยู่ทำอนุโมทนาแต่องค์เดียว 18,0007,012,พระศาสดาก็ทรงอนุญาต เสด็จกลับแล้ว พวกภรรยาเก่าก็พากัน 18,0007,013,ห้อมล้อมจะให้ท่านสึก ท่านเหาะหนีมาทางอากาศ ภิกษุทั้งหลาย 18,0007,014,ปรารภกันถึงเรื่องพระจุลกาลและพระมหากาลเถระต่าง ๆ พระองค์จึง 18,0007,015,ตรัสพระคาถานี้ 18,0007,016,สุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ มารย่อมรังควาน คนที่เห็นตาม 18,0007,017,อินฺทฺริเยสุ อสํวุตํ อารมณ์ว่างามอยู่ ไม่สำรวมแล้ว 18,0007,018,โภชนมฺหิ อมตฺตญฺญุํ ในอินทรีย์ทั้งหลาย ไม่รู้ประมาณ 18,0007,019,กุสีตํ หีนวีริยํ ในโภชนะ เกียจคร้านแล้ว มี 18,0007,020,"ตํ เว ปสหตี มาโร, ความเพียรเลวนั้นแลได้"