Book,Page,LineNumber,Text
18,0008,001,"วาโต รุกฺขํว ทุพฺพลํ, เหมือนลมรังควานต้นไม้ที่ทุพพล- "
18,0008,002,ภาพได้ ฉะนั้น.
18,0008,003,อสุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ มารย่อมรังควาน คนที่เห็นตาม
18,0008,004,อินฺทฺริเยสุ สุสํวุตํ อารมณ์ว่าไม่งามอยู่ สำรวมดีแล้ว
18,0008,005,โภชนมฺหิ จ มตฺตญฺญุํ ในอินทรีย์ทั้งหลาย รู้ประมาณ
18,0008,006,สทฺธํ อารทฺธวีริยํ ในโภชนะ มีความเชื่อและมีความ
18,0008,007,"ตํ เว นปฺปสหตี มาโร, เพียรอันปรารภแล้วนั้นแลไม่ได้"
18,0008,008,วาโต เสลํว ปพฺพตํ. เหมือนลมรังควานภูเขาหินไม่ได้
18,0008,009,ฉะนั้น.
18,0008,010,๗. เรื่องพระเทวทัต
18,0008,011,พระบรมศาสดา ทรงปรารภผ้ากาสาวพัสตร์ของพระเทวทัต
18,0008,012,วันหนึ่งพระเทวทัตได้ผ้ามาแต่ชุมนุมมนุษย์พวกหนึ่ง เป็นผ้ามีราคา
18,0008,013,มาก เขาติเตียนว่าไม่สมควรแก่พระเทวทัตควรแก่พระสารีบุตรเถระ
18,0008,014,พระศาสดาทรงทราบ จึงตรัสเล่าความที่พระเทวทัตนุ่งห่มผ้าอันไม่
18,0008,015,สมควร เคยมีมาตั้งแต่เป็นนายพราน ลักผ้าพระปัจเจกพุทธเจ้าห่ม
18,0008,016,ลวงช้าง คอยประทุษร้ายช้างที่ล้าอยู่เบื้องหลัง ครั้งพระองค์เป็น
18,0008,017,พระยาช้าง เห็นบริวารน้อยไปก็ทราบตระหนัก จึงแสร้งล้าอยู่เบื้อง
18,0008,018,หลัง จับนายพรานผู้ประทุษร้ายได้ ให้โอวาทสั่งสอนแล้วปล่อยไป
18,0008,019,ในที่สุดอดีตนิทาน จึงตรัสพระคาถานี้