Book,Page,LineNumber,Text
18,0009,001,อนิกฺกสาโว กาสาวํ คนใด มิใช่ผู้มีกิเลสดังน้ำฝาดอัน
18,0009,002,โย วตฺถํ ปริทเหสฺสติ ออกแล้ว ไปปราศแล้วจากความ
18,0009,003,"อเปโต ทมสจฺเจน, ทรมานและสัจจะ จักนุ่งห่มผ้า"
18,0009,004,กาสาวะ
18,0009,005,"น โส กาสาวมรหติ, คนนั้นย่อมไม่สมควรผ้ากาสาวะ"
18,0009,006,"โย จ วนฺตกสาวสฺส, ส่วนว่าคนใด พึงเป็นผู้มีกิเลส"
18,0009,007,ดังน้ำฝาดอันคายแล้ว.
18,0009,008,"สีเลสุ สุสมาหิโต, ตั้งมั่นดีแล้วในศีลทั้งหลาย"
18,0009,009,"อุเปโต ทมสจฺเจน, เข้าถึงแล้วด้วยความทรมานและ"
18,0009,010,สัจจะ
18,0009,011,ส เว กาสาวมรหติ. คนนั้นแล ย่อมควรผ้ากาสาวะ.
18,0009,012,๘. เรื่องสญชัย
18,0009,013,พระบรมศาสดา ทรงปรารภความไม่มาของสัญชัยปริพาชก
18,0009,014,กาลเมื่ออัครสาวกทั้งสองยังกำลังแสวงหาโมกขธรรมอยู่ ได้เคยเข้าไป
18,0009,015,อาศัยศึกษาลัทธิสมัย ในสำนักของสญชัยปริพาชก ผู้เป็นคณาจารย์
18,0009,016,หนึ่งในเมืองราชคฤห์ อุปติสสปริพาชก ( คือสารีบุตร ) ได้ฟังอริย-
18,0009,017,สัจจกถาย่อแต่สำนักพระอัสสชิเถระ ได้สำเร็จโสดาปัตติผล จึงนำ
18,0009,018,ยุบลนั้นไปบอกแก่โกลิตปริพาชก ( คือโมคคัลลานะ ) ผู้สหายแล้ว พา
18,0009,019,กันไปอำลาสญชัยปริพาชก ชวนให้ไปเฝ้าพระศาสดา ณ เวฬุวันวิหาร