Book,Page,LineNumber,Text
18,0047,001,พาลวรรคที่ ๕
18,0047,002,๔๕. เรื่องอัญญตรบุรุษ
18,0047,003,พระบรมศาสดา ทรงปรารภพระเจ้าปเสนทิโกศลกับบุรุษผู้หนึ่ง
18,0047,004,พระเจ้าปเสนทิโกศล มีพระราชประสงค์จะแย่งภรรยาของบุรุษผู้นั้น
18,0047,005,จึงประกอบราโชบายจะฆ่าบุรุษผู้นั้นเสีย บุรุษผู้นั้นรู้ตัวก็ตกใจ ไม่แล
18,0047,006,เห็นผู้ใดที่จะเป็นที่พึ่ง เห็นแต่พระพอจะเป็นที่พึงได้ จึงได้ไปซ่อนตน
18,0047,007,นอนอยู่ในวิหาร ในคืนนั้นพระเจ้าปเสนทิโกศลทรงเร่าร้อนด้วยกาม
18,0047,008,บรรทมไม่หลับ ครั้นดึกสงัดได้ยินเสียงเปรตร้องว่า ทุ. ส. ส. โส.
18,0047,009,ก็ตกพระทัยกลัวต่อมรณภัย นางมัลลิการาชเทวี จึงทูลแนะนำให้ไป
18,0047,010,เฝ้าทูลถามพระพุทธเจ้า ท้าวเธอก็ทรงกระทำตามนางมัลลิกา พระ
18,0047,011,ศาสดาจึงตรัสพระธรรมเทศนา ให้คลายวิตกเกิดธรรมสังเวชเห็นโทษ
18,0047,012,ของกามมิจฉาจาร แล้วจึงตรัสพระคาถานี้ ( บุรุษนั้นได้สำเร็จโสดา-
18,0047,013,ปัตติผล )
18,0047,014,ทีฆา ชาครโต รตฺติ ราตรีของคนตื่นอยู่ ( ด้วยธรรม )
18,0047,015,อยู่ข้างนาน.
18,0047,016,"ทีฆํ สนฺตสฺส โยชนํ, โยชน์ของคนเหนื่อยแล้วอยู่ข้างไกล."
18,0047,017,ทีโฆ พาลาน สํสาโร สังสารวัฏของคนพาลทั้งหลายผู้
18,0047,018,สทฺธมฺมํ อวิชานตํ. ไม่รู้สัทธรรมอยู่ย่อมยาว.