Book,Page,LineNumber,Text
19,0010,001,เมตตา 
19,0010,002,ศัพท์นี้  แปลว่า  คุณสมบัติเป็นเหตุสนิทสนม.  กัมมัฏฐานนี้เป็น   
19,0010,003,คู่ปรับแก่พยาบาท.  พยาบาทมีปกติให้คิดล้างผลาญ  กัมมัฏฐานนี้มีปกติ
19,0010,004,ให้ชอบพอ.  สาธุชนผู้เจริญกัมมัฏฐานนี้  พึงนึกถึงคนอื่นเทียบกับตน
19,0010,005,ว่า  เรารักสุขเกลียดทุกข์  ฉันใด  คนอื่นก็รักสุขเกลียดทุกข์ฉันนั้น
19,0010,006,สิ่งที่ชอบใจของเรา  ย่อมเป็นของที่ชอบใจของคนอื่น  สิ่งไม่เป็นที่ชอบ
19,0010,007,ใจของเรา  ย่อมไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่นด้วยเหมือนกัน  เราจะหาผล
19,0010,008,ที่ชอบใจ  ในทางเสียผลเช่นนั้นของผู้อื่น  ย่อมไม่เป็นธรรม.  แต่นั้นพึง
19,0010,009,ปรารถนาความอยู่ด้วยไม่มีภัยไม่มีเวรกับผู้อื่น.  ถ้าคนที่ตนไม่ชอบมีอยู่
19,0010,010,ก็พึงนึกน้อมใจเพื่อให้หายเกลียดชังโดยโยนิโสมนสิการ  คือความทำในใจ
19,0010,011,ถูกทาง.  พึงเลือกความประพฤติทางกายก็ตาม ทางวาจาก็ตาม  ทางใจ
19,0010,012,ก็ตาม.  เช่นคนมักพูดบาดหูคนอื่น  แต่ไม่ใช่คนดุร้ายถึงลงมือด้วยกาย
19,0010,013,ก็ดี  คนมักโกรธแต่ไม่ทำจริงก็มี  คนดุร้าย  แต่อีกฝ่ายหนึ่งมีน้ำใจ
19,0010,014,เผื่อแผ่  อนุเคราะห์แก่ผู้อื่นก็มี  เช่นนี้เป็นตัวอย่าง  พึงนึกถึงความดี
19,0010,015,ที่มีอยู่ในเขา  บางทีจะระงับความเกลียดชังให้เบาลงหรือให้หายได้.  ถ้า
19,0010,016,ไม่มีความดีอย่างใดอย่างหนึ่งของเขา  ที่จะพึงเอาขึ้นนึก  ก็พึงยังกรุณา
19,0010,017,คือสงสารให้เกิด  คนยากจนทรัพย์  ขาดกำลังเป็นเครื่องทำนุบำรุงชีวิต
19,0010,018,และร่างกายให้เป็นสุข  และไม่ได้ช่องที่จะอนุเคราะห์คนอื่นด้วยกำลัง
19,0010,019,ทรัพย์  ควรได้รับกรุณาของคนมีทรัพย์ฉันใด  คนไร้คุณสมบัติขาด
19,0010,020,กำลังเป็นเครื่องบำรุงใจให้เป็นสุข  ไม่ได้ช่องที่จะชักจูงคนอื่นในความดี