Book,Page,LineNumber,Text
19,0044,001,จักวินิจฉัยในวาโยกสิณต่อไป  โยคาพจรกุลบุตรผู้มีศรัทธา  
19,0044,002,ปรารถนาจะเจริญวาโยกสิณนั้น    พึงถือเอาวาโยนิมิตเป็นอารมณ์  
19,0044,003,อาการที่จะยึดเอาวาโยนิมิตเป็นอารมณ์  จะถือเอาด้วยได้เห็นหรือถูก
19,0044,004,ต้องก็ได้  อาการที่ถือเอาวาโยกสิณด้วยสามารถได้เห็นนั้น  คือเห็นลม
19,0044,005,พัดต้องยอดอ้อยหรือยอดไม้ไผ่หรือยอดไม้  หรือปลายผมไหว ๆ อยู่
19,0044,006,ด้วยลมอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นอารมณ์  ได้ชื่อว่าถือเอาวาโยกสิณด้วย
19,0044,007,สามารถได้เห็น.  อาการที่ถือเอาวาโยกสิณด้วยสามารถถูกต้องนั้น  คือ
19,0044,008,กำหนดลมที่พัดมาถูกต้องกายของตน  เหตุดังนั้น  โยคาพจรกุลบุตร
19,0044,009,ผู้จะเจริญวาโยกสิณนั้น   พึงเล็งแลดูซึ่งยอดอ้อยหรือยอดไผ่  หรือ
19,0044,010,ยอดไม้หรือปลายผม  ที่ลมพัดต้องไหวอยู่อย่างใดอย่างหนึ่ง แล้วก็
19,0044,011,พึงตั้งสติไว้ว่า  ลมพัดต้องในที่นี้ ๆ  มิดังนั้นลมพัดเข้ามาโดยช่องหน้า
19,0044,012,ต่างหรือช่องฝาถูกต้องกายในที่ใด  ก็พึงตั้งสติไว้ในที่นั้น  แล้วพึง
19,0044,013,บริกรรมว่า  <B>วาโย  ๆ</B>  ลม  ๆ  ดังนี้   ไปกว่าจะสำเร็จอุคคหนิมิตและ
19,0044,014,ปฏิภาคนิมิต  อุคคหนิมิตในวาโยกสิณนี้  นิมิตเกิดไหว  ๆ  ปรากฏ
19,0044,015,ดุจไอแห่งข้าวปายาสอันบุคคลเพิ่งปลงจากเตา  ปฏิภาคนิมิตนั้น  สงบ
19,0044,016,อยู่เป็นอันดีมิได้หวั่นไหว  เมื่ออุคคหนิมิตและปฏิภาคนิมิตเกิดแล้ว
19,0044,017,โยคาพจรกุลบุตรนั้นก็จะได้สำเร็จฌาน  ดุจกล่าวแล้วในปฐวีกสิณนั้น
19,0044,018,วินิจฉัยในวาโยกสิณยุติแต่เท่านี้.
19,0044,019,จักวินิจฉัยในนีลกสิณต่อไป  โยคาพจรกุลบุตรผู้มีศรัทธาปรารถนา
19,0044,020,จะเจริญนีลกสิณนั้น  พึงพิจารณานิมิตในสีเขียวเป็นอารมณ์  ถ้าโยคา-
19,0044,021,พจรกุลบุตรที่มีวาสนาบารมีเคยเจริญนีลกสิณมาแต่ชาติก่อน ๆ แล้ว