Book,Page,LineNumber,Text
22,0036,001,อชฺฌตฺตพหิทฺธา วา ธมฺเมสุ ย่อมพิจารณาเห็นธรรมในธรรมทั้ง
22,0036,002,ธมฺมานุปสฺสี วิหรติ ภายในทั้งภายนอกบ้าง
22,0036,003,สมุทยธมฺมานุปสฺสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความ
22,0036,004,ธมฺเมสุ วิหรติ เกิดขึ้นในธรรมบ้าง
22,0036,005,วยธมฺมานุปสฺสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือความ
22,0036,006,ธมฺเมสุ วิหรติ เสื่อมไปในธรรมบ้าง
22,0036,007,สมุทยวยธมฺมานุปสฺสี วา ย่อมพิจารณาเห็นธรรมดาคือทั้ง
22,0036,008,ธมฺเมสุ วิหรติ ความเกิดขึ้น ทั้งความเสื่อมไปใน
22,0036,009,ธรรมบ้าง
22,0036,010,อตฺถิ ธมฺมาติ วา ปนสฺส ก็หรือสติ [ความระลึก] ว่า
22,0036,011,สติปจฺจุปฏฺิตา โหติ ธรรมมีอยู่ เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะ
22,0036,012,หน้าแก่เธอนั้น
22,0036,013,ยาวเทว าณมตฺตาย แต่เพียงสักว่าญาณ [ความรู้]
22,0036,014,ปติสิสติมตฺตาย แต่เพียงสักว่าความอาศัยระลึก
22,0036,015,อนิสฺสิโต จ วิหรติ เธอย่อมเป็นผู้มีสันดานอันตัณหา
22,0036,016,และทิฏฐิไม่อาศัยอยู่ด้วย
22,0036,017,น จ กิญฺจิ โลเก อุปาทิยติ ย่อมไม่ถือมั่นอะไร ๆ ในโลกด้วย
22,0036,018,เอวมฺปิ โข ภิกฺขเว ภิกฺขุ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุย่อม
22,0036,019,ธมฺเมสุ ธมฺมานุปสฺสี วิหรติ พิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือ
22,0036,020,ปญฺจสุ นีวรเณสุ นิวรณ์ ๕ อย่างนี้แล.
22,0036,021,นีวรณปพฺพํ จบข้อกำหนดด้วยนิวรณ์.