Book,Page,LineNumber,Text
23,0019,001,จึงตรัสว่า  น  กหาปณวสฺเสน  ติตฺติ  กาเมสุ  วิชฺชติ  มีความดัง 
23,0019,002,กระทู้ที่ตั้งไว้นั้น.
23,0019,003,๓๓.  นตฺถิ  ตณฺหาสมา  นที.  [ ๖๘ ]
23,0019,004,แม่น้ำเสมอด้วยตัณหาไม่มี.
23,0019,005,แม่น้ำถึงจะกว้างขวางสักเท่าไร  ย่อมมีเวลาเต็ม  มิได้พร่องอยู่
23,0019,006,เป็นนิตย์   ส่วนตัณหานั้นมีในจิตแล้ว  ก็ทำให้จิตพร่องอยู่เป็นนิตย์
23,0019,007,ไม่รู้อิ่มเต็มเลย  จึงว่าแม่น้ำ  สู้แม่น้ำคือตัณหาไม่ได้.
23,0019,008,๓๔.  อิจฺฉา  โลกสฺมิ  ทุชฺชหา.  [ ๖๙ ]
23,0019,009,ความอยากละได้ยากในโลก.
23,0019,010,ความอยากละได้ยากจริง   ยากยิ่งกว่าเราจะแกะปลิงที่เกาะดูด
23,0019,011,เลือดเรามาก  ปลิงเกาะเรามันก็ดูดแต่เลือดเท่านั้น  อิจฉามันเกาะ
23,0019,012,ใจเรา  มันทำเราเหมือนหุ่น  ให้เสียผู้เสียคนต่าง ๆ  ปลิงเกาะ
23,0019,013,เราแกะมันออกเสีย  มันก็ทำเราไม่ได้  เราอยู่เสียในที่มันไม่มี  มัน
23,0019,014,ก็ไม่ตามเรามา   ส่วนอิจฉาเราแกะมันออกยาก  ถ้าเราปล่อยก็ตาม
23,0019,015,แต่มันจะทำ  อยู่ที่ไหนให้พ้นมันก็หาไม่ได้.  เรารู้ดังนี้แล้ว  ก็ต้อง
23,0019,016,ละมันให้ได้ด้วยอัปปิจฉตาคุณ  และอื่น ๆ ช่วยเข้า  ตามแต่จะควร
23,0019,017,แก่เหตุ.