Book,Page,LineNumber,Text
24,0005,001,บิดาต้องคอยเตือนให้รู้จักระวังป้องกันตัว  ประหนึ่งว่าร่างกายของ
24,0005,002,บุตร    เป็นแม่เหล็กคอยดูดดึงเอาดวงตาของบิดามารดาให้ไปจดจ่ออยู่ 
24,0005,003,ที่ตนได้เสมอ  ไม่ว่าจะเขยื้อนไปทางไหน  ลำดับต่อไปก็สอนให้รู้จัก
24,0005,004,ประพฤติกิริยาวาจาสุภาพอ่อนโยน   มีสัมมาคารวะเคารพนบนอบต่อ
24,0005,005,ผู้ใหญ่  รู้จักบาปบุญคุณโทษ.
24,0005,006,แต่นี้จักพูดถึงเรื่องทรัพย์    อันจักต้องจ่ายเพิ่มขึ้นจากจำนวนที่
24,0005,007,เคยจ่ายอยู่เดิมอีกมาก   ถ้าบุตรเป็นคนขี้โรคและมารดาบิดาได้น้อย
24,0005,008,ด้วยแล้ว   ก็ถึงแก่เดือดร้อนเอาทีเดียว  จึงเป็นข้อที่น่าคิดอยู่บ้าง  เพราะ
24,0005,009,จักต้องกระเทือนถึงการขวนขวายหาทรัพย์  เพื่อมาจับจ่ายจิปาถะในเรื่อง
24,0005,010,บริหารและบำรุงความสุขให้แก่บุตร   มีเครื่องป้องกันอันตรายและ
24,0005,011,"เครื่องอุปกรณ์ต่าง  ๆ  เช่นค่าหมอ,  ค่ายา,  ค่าอาหาร,  ค่าเครื่องนุ่งห่ม"
24,0005,012,และค่าเล่าเรียน   ที่สุดจนค่าเครื่องเล่น  กว่าบุตรจะโตขึ้นก็ไม่ใช่น้อย
24,0005,013,เครื่องเล่นสามารถกระทำให้เด็กฉลาดได้ในทางความรู้รอบตัว  และทำ
24,0005,014,ให้ใจคอเบิกบานเพลิดเพลินไม่รบกวน   หรือเทียวซุกซนให้ผู้ใหญ่ต้อง
24,0005,015,เป็นห่วง   การที่มารดาบิดามิได้รู้สึกอิดหนาระอาใจ   หรือเสียดายทรัพย์
24,0005,016,ที่สิ้นเปลืองไปในเรื่องบริบาลบุตรธิดาทั้งนี้  ก็โดยเหตุเพลิดเพลินไปใน
24,0005,017,วัยของบุตร  คอยตั้งตาดูอยู่ตั้งแต่น้อยจนใหญ่ว่าเวลานี้บุตรของเราคว่ำ
24,0005,018,"ได้แล้ว,  เวลานี้นั่งได้แล้ว.  คลานได้แล้ว,  ยืนได้แล้ว,  เดินได้แล้ว"
24,0005,019,"และพูดได้แล้ว,  ต่อไปก็มุ่งแต่จะฝึกให้บุตรเป็นคนดี  มีความฉลาด"
24,0005,020,เฉลียวเป็นลำดับ   ด้วยความเมตตาปรานีไม่มีรังเกียจและมิได้ประสงค์
24,0005,021,สิ่งตอบแทนแต่อย่างใดเลย  พระคุณอันนี้ย่อมซึมทราบอยู่ในความรู้สึก