Book,Page,LineNumber,Text
24,0006,001,ของผู้เป็นบุตรธิดาอย่างลึกซึ้ง. 
24,0006,002,เด็กทุกคนเชื่อว่า  ในโลกมีบิดามารดาเท่านั้น  ที่เป็นผู้สามารถ
24,0006,003,ป้องกันอันตรายให้แก่ตนได้ทุกสถาน  จักสังเกตได้ในเวลาตกใจ  เช่น
24,0006,004,เมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้อง    หรือเห็นแขกขายผ้าถือไม้โตเดินรี่เข้ามา  ก็เกิด
24,0006,005,ความสดุ้งกลัว   จนหน้าซีดตัวสั่นส่งเสียงร้องคับบ้าน   ทันใดนั้นเอง
24,0006,006,เมื่อโผเข้าสู่แทบทรวงอกของมารดาได้   และซ้ำได้รับการเล้าโลม
24,0006,007,ประคับประคองของท่านเข้าอีกด้วย  ก็หมดความเกรงกลัวในสิ่งใด  ๆ เสีย
24,0006,008,สิ้น  กลับจะลุกขึ้นล้อแขกเล่นด้วยซ้ำไป.
24,0006,009,ความกรุณาที่แท้จริงของท่าน   แม้บุตรจะได้กระทำการหยามช้า
24,0006,010,ทารุณให้ได้รับความเดือดร้อนสักเพียงใด  ก็มิได้คิดจะทดแทนให้เกินไป
24,0006,011,กว่าเหตุ   ท่านจึงกล่าวว่ามารดาบิดาเป็นพรหม  เป็นบุรพเทวดา  เป็น
24,0006,012,บุรพาจารย์ของบุตร;  และเป็นผู้ควรที่บุตรจักพึงบูชา.
24,0006,013,ที่ว่าเป็นพรหม  ก็เพราะมารดาบิดามีพรหมวิหารทั้ง ๔ ในบุตร
24,0006,014,เช่น :-
24,0006,015,๑.  ปรารภถึงบุตรในครรภ์ว่า   เมื่อไรจะได้เห็นบุตรซึ่งหาโรค
24,0006,016,มิได้หนอ   ดังนี้  ได้แก่เมตตา.
24,0006,017,"๒.  เมื่อบุตรยังอ่อนอยู่   เหลือบยุงเป็นต้นกัด,   นอนหลับยาก,"
24,0006,018,หรือร้องไห้   ความสงสารก็เกิดขึ้นแก่มารดาบิดา  ดังนี้   ได้แก่กรุณา.
24,0006,019,๓.  เมื่อเห็นบุตรวิ่งเล่นไปมาได้   หรือเมื่อตั้งอยู่ในวัยอันงาม  ก็
24,0006,020,ย่อมมีจิตเบิกบาน  ดังนี้   ได้แก่มุทิตา.
24,0006,021,๔.  เมื่อบุตร  มีภรรยา  อยู่ครอบครองเหย้าเรือนต่างหากแล้ว