Book,Page,LineNumber,Text 24,0007,001,ความวางเฉยย่อมมีแก่มารดาบิดา ด้วยเหตุเห็นบุตรสามารถตั้งตนได้ 24,0007,002,แล้ว ดังนี้ ได้แก่อุเบกขา. 24,0007,003,พรหมวิหาร ๔ นี้ พรหมยึดถือเป็นความประพฤติ จึงชื่อว่า 24,0007,004,พรหมวิหาร. 24,0007,005,วิสุทธิเทวดา ได้แก่พระขีณาสพ ซึ่งหวังอยู่แต่ความบังเกิด 24,0007,006,ประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนทั้งหลายส่วนเดียว ไม่ถือความผิดที่คนพาลทำ 24,0007,007,ฉันใด มารดาบิดาก็ปฏิบัติเกื้อกูลแก่บุตรของตนฉันนั้น ฉะนั้นมารดา 24,0007,008,บิดาจึงชื่อว่าเป็นเทวดา ที่ว่าเป็นบุรพเทวดานั้น ได้ความว่า เทวดาก่อน 24,0007,009,เพราะเป็นผู้มีอุปการะก่อนเทวดาเหล่าอื่น ทั้งเป็นบุรพาจารย์สั่งสอน 24,0007,010,บุตรมาก่อนอาจารย์อื่น ๆ ดังนัยที่กล่าวแล้ว มารดาบิดาจึงเป็นผู้ควร 24,0007,011,แก่วัตถุ มีข้าวน้ำผ้านุ่งผ้าห่มเป็นต้น ที่บุตรพึงนำมาให้มารดาบิดา 24,0007,012,เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยคุณธรรมดังกล่าวแล้ว จึงมีฐานะประจำทิศ 24,0007,013,เบื้องหน้า ด้วยประการฉะนี้. 24,0007,014,เมื่อบุตรธิดาสำนึกในคุณูปการของท่าน ที่ได้กระทำให้แก่ตนมา 24,0007,015,ในกาลก่อนแล้ว ก็สมควรบำเพ็ญกิจสนองคุณท่านตามข้อไขในทิศ 24,0007,016,เบื้องหน้า ดังนี้ :- 24,0007,017,ทิศเบื้องหน้า มารดาบิดา บุตรพึงบำรุงด้วยสถาน๑ ๕ 24,0007,018,๑. ท่านเลี้ยงมาแล้ว เลี้ยงท่านตอบ. 24,0007,019,๒. ทำกิจของท่าน. 24,0007,020,๓. ดำรงวงศ์สกุล.