Book,Page,LineNumber,Text
24,0011,001,พาในสิ่งที่ตนจะต้องอาศัยใช้สอยดังนี้  เป็นหนทางอันจักนำความเสื่อม 
24,0011,002,มาให้  จึงควรหมั่นระวังตรวจตราสิ่งของทั้งปวงที่มีอยู่    ให้คงจำนวน
24,0011,003,ไว้เสมอ  ของที่อยู่ไกลตาก็ควรทำเครื่องหมายไว้ให้แลเห็นได้ง่าย  เช่น
24,0011,004,ที่ดินไม่มีรั้วรอบขอบชิด   ก็ต้องรักษาหลักเขตของเจ้าหน้าที่ไว้   อย่าให้
24,0011,005,หายไปเสีย  แม้ของเล็ก  ๆ  น้อย  ๆ   รวมกันเข้าก็เป็นราคามากได้  จึงไม่
24,0011,006,ควรละเลยปล่อยให้อันตรธานไป   โดยมิได้สืบสวนค้นหาร่องรอยใน
24,0011,007,อันที่จะเอากลับคืนมา  มิฉะนั้นของนั้นก็จักหายอยู่ร่ำไปไม่รู้จบ  ยิ่งหาย
24,0011,008,เพราะโจรลักเอาไปด้วยแล้ว  ก็ยิ่งน่าเอาใจใส่ให้มากขึ้น   อย่างน้อยก็ควร
24,0011,009,ทราบเค้าเงื่อนไว้   สำหรับป้องกันไม่ให้กลับมาลักได้อีก  การเลิกเล่อ
24,0011,010,เป็นลักษณะยั่วผู้ร้ายให้กำเริบ  ทดลองเมื่อไรก็จักต้องเห็นจริงเมื่อนั้น.
24,0011,011,ข้อ  ๒  ไม่บูรณะพัสดุที่คร่ำคร่านั้น  ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ความไม่
24,0011,012,เอาใจใส่ในทรัพย์สมบัติของคมเช่นนั้น  จะเป็นพัสดุชนิดใดก็ตาม  เมื่อ
24,0011,013,มีการชำรุดหักพังก็ต้องรีบซ่อมแซมแก้ไข   ให้กลับคืนดีอย่างเดิม   แม้จะ
24,0011,014,ไม่ดีเท่าเดิมทีเดียว  เพียงแต่ให้ทนไปได้อีกนานหน่อย  ก็ยังกว่าปล่อย
24,0011,015,ให้ทรุดโทรมไป  โดยมิได้เหลียวแลเสียทีเดียว   การปล่อยให้ของชำรุด
24,0011,016,มากก็ต้องเปลืองค่าซ่อมเป็นธรรมดา    ยิ่งปล่อยไว้จนแก้ไม่ไหว
24,0011,017,ครั้นเมื่อมีสิ่งจำเป็นมาบังคับให้ต้องใช้สิ่งนั้น   ก็จะต้องสร้างต้องทำขึ้น
24,0011,018,ใหม่  เป็นการเพิ่มความเปลืองขึ้นอีกหลายเท่า  ถ้าเป็นคนมีฐานะไม่สู้
24,0011,019,บริบูรณ์ด้วยแล้ว   ก็คงไม่พ้นความเดือดร้อน.
24,0011,020,ข้อ  ๓  ไม่รู้จักประมาณในการบริโภคสมบัตินั้น    แปลออกอีกที
24,0011,021,ก็ได้แก่การใช้ทรัพย์ไม่เป็นนั่นเอง   จักประกอบการงานก็ล้วนแต่ไม่เป็น