Book,Page,LineNumber,Text 24,0018,001,เวลาใดก็หยิบฉวยได้โดยสะดวก ไม่ต้องเที่ยววิ่งกู้ยืมใครให้วุ่นไป ดังนี้ 24,0018,002,จึงนับเป็นความสุข. 24,0018,003,ความสุขในข้อ ๒ คือมีสิทธิจ่ายทรัพย์ของตนในการซื้อหาแลก 24,0018,004,เปลี่ยนไปตามประสงค์ โดยอาการรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว ไม่จ่ายจนเกิด 24,0018,005,ส่วนของรายได้ และไม่ต้องออมในสิ่งควรบริโภค. 24,0018,006,ก็แลสุขในข้อ ๓ นั้น ย่อมทราบอยู่ทั่วกันว่า การที่ไม่ต้องเป็น 24,0018,007,หนี้ให้ใครดูหมิ่น ใช้อำนาจรอนสิทธิบางอย่างของเราไม่ให้เป็นไทแก่ 24,0018,008,ตน อันเป็นเหตุกระทำให้ใจเศร้าหมองขุ่นมัวแล้ว ก็นับเป็นความสุข 24,0018,009,ส่วนหนึ่ง. 24,0018,010,ส่วนสุขในข้อ ๔ กินความกว้างมาก คำว่าโทษมีทั้งทางอาชญา 24,0018,011,และทางศาสนา เช่นรับของโจร ค้าขายของต้องห้าม มีของเถื่อนของ 24,0018,012,ปลอมเป็นต้น ส่วนทางศาสนาห้ามออกไปอีก สุดแต่สิ่งใดเป็น 24,0018,013,การเบียดเบียนผู้อื่นให้ได้รับทุกข์เดือดร้อนก็ห้ามหมด ผู้ที่จะประกอบ 24,0018,014,การงานอันปราศจากโทษได้ ก็ต้องหลีกเลี่ยงให้พ้นสิ่งเหล่านี้. 24,0018,015,มีบทห้ามการค้าขายไม่ชอบธรรม ซึ้งท่านกำหนดไว้ดังนี้ :- 24,0018,016,มิจฉาวณิชชา คือการค้าขายไม่ชอบธรรม ๕ อย่าง๑ 24,0018,017,๑. ค้าขายเครื่องประหาร. 24,0018,018,๒. ค้าขายมนุษย์. 24,0018,019,๓. ค้าขายสัตว์สำหรับฆ่าใช้เนื้อเป็นอาหาร. 24,0018,020,๔. ค้าขายน้ำเมา.