Book,Page,LineNumber,Text
24,0042,001,๖.   ปลาสะ   ตีเสมอ.  คือยกตนเทียมท่าน  ได้แก่ไม่รู้จักประมาณ 
24,0042,002,"ตนว่าต่ำต้อยด้วย  ยศ,  ทรัพย์,  หรือคุณธรรมใด ๆ แต่สำคัญว่าตนมี"
24,0042,003,สมรรถภาพเท่าเทียมผู้ที่เจริญแล้ว  เฝ้าหาอุบายยกตนให้เสมอกับท่าน
24,0042,004,ประดุจอึ่งอ่างที่พยายามพองตัวจะให้โตเท่าวัว  จนท้องแตกตาย  มันก็
24,0042,005,โตเท่าอึ่งอ่างนั่นเอง.
24,0042,006,๗.   อิสสา  ริษยา.  คือเห็นเขาดีทนอยู่ไม่ได้  มีอารมณ์ครุ่นคิด
24,0042,007,อยู่แต่จะบั่นรอนความดีของเขาให้ย่อยยับลง  ด้วยกลัวเขาจะดีกว่าตัวไป
24,0042,008,แม้การที่คิดจะให้เขามีอันเป็นไปเอง  ไม่เป็นผลสำเร็จ  ก็จะเกิดงุ่นง่าน
24,0042,009,ไม่มีความสุข  บางทีถึงแสดงออกมาทางกาย  เลยกลายเป็นโกรธคิด
24,0042,010,ประทุษร้ายเขาต่อไป.
24,0042,011,๘.   มัจฉริยะ  ตระหนี่.  คือไม่อยากให้สิ่งของหรือวิชาความรู้
24,0042,012,แก่ใคร  จิตที่ตนอยู่ในความตระหนี่เช่นนี้  จัดเป็นมลทินแก่การบริจาค
24,0042,013,เป็นคนคับแคบไม่มีใครคบ.
24,0042,014,๙.  มายา  มารยา.  คือเจ้าเล่ห์  คิดอุบายเลวให้เขาคล้อยตาม
24,0042,015,ด้วยอาการฝืนความเป็นจริง  จัดเป็นส่วนหนึ่งแห่งศีลองค์ที่ ๔  จักต้อง
24,0042,016,มัวหมอง  ถ้าจะมีเจตนาแรงกล้าก็ถึงขาดเลย.
24,0042,017,๑๐. สาเถยยะ  โอ้อวด.  การคิดโอ้อวดมีจุดประสงค์อยู่ที่จะให้
24,0042,018,เขาชมตน  คือแสดงโอ้อวดโดยตรงบ้าง  โดยอ้อมเจือด้วยมายาให้ทราบ
24,0042,019,โดยทางทั้ง  ๕  บ้าง  เช่นอวดรูปลักษณะแก่ตา  อวดศัพท์สำเนียงแก่หู
24,0042,020,เป็นต้น  ถ้าพูดถึงโทษและดูเพียงเผิน ๆ ก็ไม่เห็นว่ามีอะไรร้ายแรงนัก
24,0042,021,เป็นแต่จะทำให้เขายิ้มเยาะเล่นได้เท่านั้น  แต่ถ้าใช้ความสังเกตเข้าจริง