Book,Page,LineNumber,Text 24,0043,001,ก็จะเห็นชัดว่ามีทั้งฝ่ายดีและชั่ว สำหรับการซื้อขายแลกเปลี่ยนแล้ว การ 24,0043,002,อวดเป็นประโยชน์มากทีเดียว แต่ถ้าเพียงอวดเพื่อให้เขาชมว่ามั่งมี 24,0043,003,หรือเป็นคนดีกว่าพวกพ้องด้วยประการใด เช่นนี้เป็นข้างฝ่ายชั่ว กล่าว 24,0043,004,คือ ถ้าไปถูกคนริษยาหรือเหล่าโจรเข้า ก็จะเป็นภัยให้โทษแก่ตนและ 24,0043,005,ทรัพย์สมบัติเท่านั้น. 24,0043,006,๑๑. ถัมภะ หัวดื้อ. ความดื้อรั้นไม่เชื่อฟังคำตักเตือนสั่งสอน 24,0043,007,ของผู้ใด แม้จะรู้อยู่เต็มใจว่า คำเตือนหรือคำทักท้วงนั้นเป็นคำที่ถูกต้อง 24,0043,008,แล้วก็ตาม แต่การจะสารภาพลงไปง่าย ๆ โดยไม่มีพิธีรีตองอะไร ก็ 24,0043,009,รู้สึกเสียเหลี่ยมไปทีเดียว ฉะนั้น เมื่อหาช่องหลีกเลี่ยงยังไม่ถนัด ก็ 24,0043,010,จำต้องดื้อไว้ เช่นแมวที่เราฉุดหัว มันมักยันกรานถอยไปเสียข้างหลัง 24,0043,011,ครั้นฉุดหาง มันก็รุดไปเสียข้างหน้า ขืนกันอยู่เช่นนี้ การเป็นคนรั้น 24,0043,012,ว่ายากนั้น มีแต่จักเสื่อมประโยชน์ ภายหลังไปผิดพลาดลงอย่างร้ายแรง 24,0043,013,ก็ยากนั้น มีแต่จักเสื่อมประโยชน์ ภายหลังไปผิดพลาดลงอย่างร้ายแรง 24,0043,014,ก็จักไม่มีใครตักเตือนให้สติ. 24,0043,015,๑๒. สารัมภะ แข่งดี. การแข่งดีนี้ ถ้าเล็งถึงใจก็คือ มุ่งจะเอา 24,0043,016,ชนะเขา จะแข่งด้วยกำลังทรัพย์หรือกำลังความคิด หรืออื่น ๆ ตลอด 24,0043,017,ถึงการวางกิริยาท่าทางและพูดจา เหล่านี้ แม้ชนะก็ชวนให้เกิดบาด 24,0043,018,หมาง และเกิดการก่อเวรขึ้น ถ้าแพ้ก็คงมีอาการขึ้งเคียดเกิดขึ้นใน 24,0043,019,อารมณ์ดุจกัน ไม่เห็นมีประโยชน์อะไร ส่วนแข่งเพื่อประสงค์รางวัล 24,0043,020,เช่นกีฬาต่าง ๆ หรือแข่งเพื่อประโยชน์แก่คนหมู่มาก เช่นการโต้วาที 24,0043,021,เพื่อเฟ้นหาความจริง เช่นนี้ มีผู้คอยตัดสินให้แพ้ชนะอยู่แล้ว ผู้แข่งขัน 24,0043,022,ต่างฝ่ายก็ต่างมุ่งเอาชนะซึ้งกันและกัน ดังนั้น จึงไม่เข้าอยู่ในบทนี้.