Book,Page,LineNumber,Text
25,0028,001,อยู่ในความควบคุมของมหาราชาอื่น ๆ เช่น  กาสี  สักกะ  เป็นต้น. 
25,0028,002,สำหรับแคว้นสักกะ  อันเป็นแคว้นสำคัญสำหรับพุทธบริษัทนั้น  มี
25,0028,003,เรื่องที่จะต้องวินิจฉัยกันยืดยาว  จักกล่าวโดยละเอียดในปริเฉทหลัง.
25,0028,004,นอกจากนี้  ยังมีบุคคลพิเศษ  ที่มหาราชบางองค์ทรงแต่งตั้ง
25,0028,005,ให้เป็นอธิบดี  มีอำนาจและหน้าที่ปกครองแว่นแคว้นบางส่วนที่ทรงปราบ
25,0028,006,ปรามได้มาเป็นเมืองขึ้นของพระองค์  เช่นมหาพราหมณ์ผู้หนึ่งได้รับ
25,0028,007,แต่งตั้งให้เป็นผู้ครองแคว้นอังคะขึ้นรวมอยู่ในแคว้นมคธ  ในยุคพุทธ-
25,0028,008,กาลเป็นต้น.
25,0028,009,การแบ่งเขต.   สำหรับชมพูทวีปหรือประเทศอินเดียทั้งหมดนั้น
25,0028,010,นิยมเป็นส่วนใหญ่ ๒ ส่วน คือ  มัชฌิมชนบทหรือชนบทร่วมกลาง
25,0028,011,ส่วน ๑  ปัจจันตชนบทหรือชนบทรอบนอกสุดปลายแดนส่วน ๑  การ
25,0028,012,แบ่งเขตเช่นนี้  น่าจะเริ่มไว้ตั้งแต่ยุคที่พวกอริยกะยกเข้ามาตั้งในอินเดีย
25,0028,013,แล้ว.  ครั้งแรกคงแบ่งอย่างคร่าว ๆ ตามเหตุผลและความพอใจของ
25,0028,014,พวกอริยกะเอง  คือ  เรียกดินแดนกลางทวีปที่พวกตนอยู่ว่ามัชฌิมชนบท
25,0028,015,เพรียบพร้อมไปด้วยการศึกษาและความเจริญหรืออารยธรรมของพวก
25,0028,016,ตน.  เรียกดินแดนที่พวกตนยกไปตั้งไม่ถึงหรือที่พวกมิลักขะหนีภัยไป
25,0028,017,ตั้งอยู่ว่า  ปัจจันตชนบท.  เพราะยังเป็นป่าดอยไม่มีความเจริญมั่งคั่ง
25,0028,018,เหมือนมัชฌิมชนบท.   แต่เขตกั้นพรหมแดนระหว่างมัชฌิมชนบทกับ
25,0028,019,ปัจจันตชนบทนี้  คงไม่เป็นเขตที่แน่นอนตายตัว  เห็นจะขยายออกตาม
25,0028,020,จำนวนและความเจริญของพวกอริยกะ.  เขตแห่งมัชฌิมชนบทในยุคพระ
25,0028,021,พุทธกาล  ปรากฏตามธรรมวินัยนิยมดั่งนี้ :-