Book,Page,LineNumber,Text
27,0010,001,อาบัติเพ่งโดยเจตนา 
27,0010,002,๑.  สจิตตกะ  เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานมีเจตนา.
27,0010,003,๒.  อจิตตกะ  เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานแม้ไม่มีเจตนา.
27,0010,004,ทางกำหนดรู้อาบัติว่าเป็นสจิตตกะหรืออจิตตกะนั้น คือรูปความ 
27,0010,005,และโวหารในสิกขาบทนั้นเองบ่งชัด.
27,0010,006,โทษแห่งอาบัติ ๒
27,0010,007,๑.  โลกวัชชะ  เป็นโทษทางโลก.
27,0010,008,๒. ปัณณัตติวัชชะ  เป็นโทษทางพระบัญญัติ.
27,0010,009,อาการต้องอาบัติ ๖
27,0010,010,๑.  อลชฺชิตา  ต้องด้วยไม่ละอาย.
27,0010,011,๒.  อาณตา  ต้องด้วยไม่รู้.
27,0010,012,๓.  กุกฺกุจฺจปกตตฺตา  ต้องด้วยสงสัยแล้วขืนทำ.
27,0010,013,๔.  อกปฺปิเย  กปฺปิยสฺิตา  ต้องด้วยสำคัญว่าควร  ในของ
27,0010,014,ไม่ควร.
27,0010,015,๕. กปฺปิเย  อกปฺปิยสฺิตา  ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควร  ใน
27,0010,016,ของควร.
27,0010,017,๖. สติสมฺโมสา  ต้องด้วยลืมสติ.
27,0010,018,หลักที่จะพึงปฏิบัติในการต้องอาบัติมี ๓
27,0010,019,๑.  เป็นหน้าที่ของภิกษุผู้ต้องอาบัติ  จะต้องทำคืนตามวิธีนั้น ๆ.
27,0010,020,๒. เป็นหน้าที่ของภิกษุอื่นผู้รู้เห็นจะพึงตักเตือนด้วยเมตตา.
27,0010,021,๓.  เป็นหน้าที่ของสงฆ์จะพึงทำตามสมควรแก่พระธรรมวินัย.